Mér finnst dapurlegt þegar fólk er svo háð gemsanum sínum að það getur alls ekki slökkt á honum. Og ekki bara dapurlegt, það er líka tillitsleysi. Mörg fyrirtæki sjá ástæðu til að biðja viðskiptavini að stilla sig um að tala í símann við afgreiðsluborðið. Oft notar fólk símann þótt það sé í bíó, bæði til að tala og spila leiki. Ég hef m.a.s. oftar en einu sinni orðið vitni að því að sími hringi við jarðarför.
Greinasafn fyrir flokkinn: Allt efni
Að rjúfa þessa ærandi þögn
Í íslenskum fjölmiðlum er tilfinnanlegur skortur á nauðgunarfréttum. Að vísu fann ég nokkrar fréttir frá síðustu dögum en margar þeirra eru frekar litlar og lítið áberandi. Halda áfram að lesa
Mannanafnalög eru ónothæf
Markmið mannanafnalaga er að stuðla að því að Íslendingar beri nöfn sem falla að beygingar- og hljóðkerfinu, lúti almennum stafsetningarreglum og séu fólki sæmandi.
Þegar listinn yfir leyfð mannanöfn er skoðaður kemur þó í ljós að undantekningarnar frá reglunum eru svo margar að reglurnar eru nánast ónothæfar. Það sem er leyfilegt í einu tilviki er bannað í öðru og þegar upp er staðið eru einu rökin þau að við séum orðin vön því að heyra annað nafnið en ekki hitt.
Fíkja en ekki epli
Þótt það skipti svosem engu máli finnst mér samt rétt að vekja athygli á því að ávextirnir á skilningstrénu voru sennilega fíkjur en ekki epli. Halda áfram að lesa
Af hverju græn?
Grænsápa. Þessi appelsínugula jurtasápa. Af hverju er hún kölluð grænsápa? Af hverju ekki appelsínugulsápa? Óþjált orð, vissulega en væri þá ekki gulsápa eða jafnvel rauðsápa nær lagi? Er grænsápuheitið kannski tengt því að hún er unnin úr grösum? Grænum grösum? Gott og vel en af hverju heitir hún þá brúnsápa á öðrum Norðurlandamálum?
Auðvitað er Guð til
Auðvitað er Guð til. Fólk hefur reynslu af honum og við getum ekkert hafnað þeirri reynslu. Hvort sú reynsla samræmist raunveruleikanum er svo annað mál.
Ég held að það sem skiptir mestu máli um það hvort fólk verður trúað eða ekki sé það hvort Guð lendir í „raunverulega flokknum“ eða „ævintýraflokknum“ á þeim árum sem börn eru að læra muninn á skáldskap og veruleika. En það ekki ekki vafamál að rétt eins og aðrar ævintýraverur er Guð vissulega til – í höfðum þeirra sem á hann trúa.