Er búin að skoða netsíður með námskeiðum. Það hlýtur bara að vera til einhver leikur eða íþrótt sem ég get haft gaman af. Það væru ekki til svona margar íþróttir ef líkamleg áreynsla væri í eðli sínu leiðinleg svo það hljóta að vera mín viðhorf sem eru eitthvað gölluð.

Ekkert af því sem er í boði vekur áhuga minn enda finnst mér fátt ógeðslegra en að finna svitatauma renna niður með síðunum (set það í sama ógeðsflokk og að þrífa öskubakka eða ælu.)

Ég er samt ákveðin í að finna eitthvað sem ég hef gaman af, svo þetta verði ekki bara íþyngjandi þriggja mánaða skylduræknisátak og svo ekki söguna meir. Hugsa að lendingin verði Afródans. Hann er allavega fyndinn.

Narnía stóð alveg undir væntingum. Ekki stórvirki kannski en alveg ágætis fjölskylduafþreying.

Mér fannst hvíta nornin frábær, jólasveinninn talsvert meira sannfærandi en kókakólaskrípið og sleppti því alveg að segja hohohó, hugmyndin um börnin sem holdgervinga frumefnanna kemst vel til skila og bardagaatriðin voru ekki óþolandi löng.

Drengurinn sem lék Edmund stendur upp úr af systkinunum sem „svipbrigðaleikari“ þótt þau hafi öll komist mjög vel frá sínum hlutverkum. Það er kannski bara af því að hans hlutverk gerir mestar kröfur að því leyti að hann þarf oft að sýna hugsanir með svipbrigðum fremur en með að koma þeim til skila með orðum, raddblæ og líkamstjáningu. Ég spái því allavega að honum verði boðin töluvert krefjandi hlutverk í framtíðinni.

Ég hringdi í Manninn sem vill ekki eiga brauðrist með konunni sinni.

-Eru þunnur?
-Ekki lengur.
-Eitthvað planað í kvöld?
-Nei.
-Viltu skiptast á líkamsvessum við mig?
-Oj!
-Oj, er það persónulegt gagnvart mér eða ertu bara ekki í stuði?
-Þú hefur allavega orðaforðann til að kippa manni úr stuði. Djöfull skal ég veðja að þú ert í hjúkkubúningi.
-Nei, ég er bara í gallabuxum og bol, ég lofa.
-Eigum við að þá að fara eitthvað út?
-Út?
-Já. Við höfum aldrei farið neitt út saman.
-Af hverju ættum við að fara út saman?
-Fólk sem sefur saman fer stundum líka út saman.
-Elskan, við sofum ekki saman. Við skiptumst á líkamsvessum. Finnst þér það ekki nóg?

Hann þagði smá stund. Ráðlagði mér síðan að fara til sálfræðings, í frekar pirruðum tón. Lagði svo á án þess að kveðja.

Árið 2006 ætla ég að losa mig við það viðhorf að öll hreyfing sem reynir á hjarta og lungu gegni eingöngu því hlutverki að viðhalda líkamanum en sé í eðli sínu leiðinleg. Halda áfram að lesa →

Aðdáendendaklúbburinn bauð mér í leikhús í kvöld. Ausa og Stólarnir. Ég hafði mjög gaman af Stólunum en Ausa er algert meistaraverk. Ilmur Kristjánsdóttir er … mér er orðvant og það gerist ekki oft; ég hef aldrei, aldrei séð annan eins einleik. Það vera allir að sjá þessa sýningu -það er skipun! Halda áfram að lesa →

Ég er ekki símaglöð kona. Ég lít á síma sem öryggis og upplýsingatæki, ekki afþreyingartæki. Þeir sem vilja halda uppi einhverjum félagslegum samskiptum við mig verða bara vessgú að koma í heimsókn eða í versta falli hringja og segja hratt skýrt og skorinort, geturðu hitt mig á kaffihúsi í kvöld, ókei, bæ, sjáumst. Þetta vita allir sem þekkja mig. Nema sumir. Sumir bara ná þessu ekki. Halda áfram að lesa →