Lögmál:
Ef þú vilt fá eitthvað gert í hvelli, gerðu það þá sjálfur. Það tók mig 3 klst að vinna verkefni með skærum, penna og límstauk, sem prófessjónall með fullkomin tæki hefur ekki komist í á tveimur mánuðum.
Annað lögmál:
Ef þú ræður ekki við verkefnið, biddu þá einhvern sem er mjög upptekinn. Þeir sem hafa nægan tíma vita að þeir geta alltaf gert það og finna sér því eitthvað annað að dunda við. Þeir sem hafa engan tíma setja hinsvegar verkið á áætlun. Hið uppteknasta fólk reynist oftast örlátast á frítíma sinn.
Davíð Þó ku víst elska konuna sína og er það vel. Sjálfri þykir mér ákaflega vænt um þá konu enda er Þórunn Gréta flestum konum yndislegri.
Ég reikna samt með að þeir dvergar séu til sem sjá Þórunni Grétu í öðru ljósi en ég og Davíð Þór og telji jafnvel að hún sé ekki bara ófullkomin manneskja heldur meingölluð. Já, dvergar geta verið alveg hundleiðinlegir og það þyrfti nokkuð massívan áróður frá þeim til að breyta áliti mínu á þessari ágætu konu.
Samt gæti ég skilið hvern þann dverg sem færi í fýlu ef haldið væri úti stöðugum ríkisreknum áróðri um fullkomleika Þórunnar Grétu og hún væri launum á kostnað skattgreiðenda, bara fyrir að hafa ofan af fyrir mér, Davíð Þór og öðrum aðdáendum sínum. Fýla dverganna þætti mér því skiljanlegri ef Þórunn Gréta hefði staðið fyrir einhliða áróðri, skoðanakúgun, skattpíningu, pyndingum og morðum.
Þrátt fyrir dálæti mitt á Þórunni Grétu, held ég að m.a.s. mér brygði í brún, ef leikskólar og grunnskólar þessa lands hefðu það á stefnuskrá sinni að kenna börnunum að tilbiðja Þórunni Grétu og þjóna henni einni.
Þegar ég flutti út föðurhúsum breyttist mataræði mitt töluvert. Hýðishrísgrjón hvítlaukur, kjúklingabaunir og sveppir höfðu aldrei tekið pláss í skápum föður míns. Orafiskbollur í nærbuxnableikri sósu hef ég eldað einu sinni og makkarónusúpu einu sinni á þessu 21 ári, í báðum tilvikum að ósk annarra.
Ég hef hingað til haldið að kynslóð foreldra minna hefði almennt lélegan matarsmekk. Í dag horfi ég inn í minn eigin kæliskáp, fullan af einhverju kekkjóttu karrímauki með kóríanderlufsum, oblátum á stærð við pönnukökur, masókistapipar og jafnvel risastórri krukku af litlum grænum ertum og allskonar öðrum mat sem ég skil ekki. Ég hef oft velt því fyrir mér hver kaupi eiginlega svona mat. Svarið er fundið; það eru drengirnir mínir. Börnin sem ólust upp við milda pottrétti með mjúkri rjómasósu, svikinn héra, bakaðar kartöflur, gratíneraðan karfa, pasta með parmesanosti …
Ken birtist ásamt vafasömu föruneyti, ber fram bónorðið og bloggheimur þyrpist út á svalir til að sjá þegar hann kveður Engilinn (ekki engil með húfu samt) og tryllir svo burt á þeim illilega. Halda áfram að lesa →
Afmæli Önnu. Bloggheimur mættur í grímubúningum og það virðist viðeigandi. Við erum uppdiktaðar persónur, allavega að nokkru leyti og gervið má nota til að viðhalda ákveðinni fjarlægð. Gott ef mér finnst ekki hálfóþægilegt þegar ég kynni mig sem Sápuóperu og viðmælandinn spyr um eigið nafn. Halda áfram að lesa →
Einkalíf fræga fólksins þykir svo rosalega áhugavert (ekki skil ég hversvegna) að fjölmenn stétt manna lifir góðu lífi á því að njósna um ómerkilegustu athafnir þess og græðir fúlgur fjár á myndum þar sem einhver stjarnan klórar sér í nefinu.
Enginn þarf að velkjast í vafa um að til eru bankastarfsmenn sem fylgjast gaumgæfilega með bankareikningum Egils Ólafssonar. Enginn þarf heldur að efast um að einhver starfsmaður í heilbrigðisgeiranum hefur lagst í rannsóknarvinnu til að komast að því hvort Megas hafi fengið klamma eða Sóley Pétursdóttir farið í fóstureyðingu.
Fólk er bara því miður oft á svo lágu plani að fá kikk út úr því að vita hvað fræga fólkið er að bardúsa í einkalífi sínu. Áhuginn beinist ekki bara að hugsanlegum stórglæpum eða banvænum sjúkdómum, heldur líka að hversdagslegum hlutum. Þessvegna er ekkert vafamál að einhverntíma hefur síminn hjá Jóni Baldvin verið hleraður. Það var auðvelt. Kannski voru það útsendarar íslensku leyniþjónustunnar. Kannski Nató. En kannski líka bara einhver meðallúser hjá Landssímanum, sem fannst gífurlega áhugavert að vita að Bryndís væri með siginn fisk í pottinum.
Ég sá á blogginu hennar Rögnu að þar á bæ er jólakortagerð að hefjast. Mikið lifandis skelfing eru þessar konur duglegar. Ég tel mig góða ef mér tekst að hefja jólaundirbúning 10. desember. Þegar ég verð búin að jafna mig eftir þetta smá slys sem ég lenti í um daginn (hélt að það væri bara smáskeina en reyndist hafa skorið inn í bein) og get farið að þrífa af einhverju viti heima hjá mér, get ég litið á það sem forstigsjólahreingjörning.
Kannski get ég notað dauða tíma í búðinni til að láta Búðarsveininn föndra fyrir mig jólakort. Það yrði fróðlegt að sjá útkomuna. Hann er listrænn strákurinn, samdi m.a. texta sem heitir „Ég elska að ríða Satan“ fyrir metal-hljómsveitina sína. Ég held samt að það sé ekki jólalag.
