Af hverju er enn enginn íslenskur blaðamaður búinn að gefa almenningi upplýsingar um það hverju hinn landsþekkti lögregluafglapi Þvagleggur sýslumaður svaraði þegar þeir spurðu hversvegna ekki hefði verið lýst eftir árásamönnunum fyrr en tæpum mánuði eftir atvikið? Gleymdu þeir nokkuð að spyrja?
Hvernig gengur annars rannsókn þessa máls? Ætlar einhver blaðamaður að spyrjast fyrir um það.
Íslendingar eru svo lánsamir að njóta leiðsagnar sér viturra fólks í flestum efnum. Þannig hefur blessað yfirvaldið t.d. á að skipa nefnd sérfróðra manna sem hefur þann starfa að hafa vit fyrir sauðmúganum þegar hann gefur börnum sínum nöfn. Það er líka eins gott því ef mannanafnanefndar nyti ekki við má ætla að fólk myndi nota tækifærið til að niðurlægja börnin sín með því að nefna stúlkur Íngismey Flatlús og drengi Jónabdullah Facebook Fiðrildareður. Halda áfram að lesa
Frá árinu 2001 hef ég talað fyrir atvinnufrelsi fólks í klám og kynlífsgeiranum. Ég hef æ ofan í æ bent á gallaðar rannsóknir, kerfisbundna þöggun vændiskvennna og ýkjur og rangfærslur sem jafnan er haldið á lofti í umfjöllun um þessi mál. Halda áfram að lesa
Þá er undirskriftasöfnuninni vegna Guðmundar- og Geirfinnsmálsins lokið.
1190 undirskriftir söfnuðust og hafa nú verið sendar til Ögmundar. Ég bjóst við meiri þátttöku. Hélt einhvernveginn að flestum þætti skipta máli að búa við réttarkerfi sem viðurkennir mistök sín. Réttarkerfi sem viðurkennir ekki pyndingar sem rannsóknaraðferð og dæmir ekki menn án sönnunargagna.
En líklega er flestum sama. Kannski ekkert undarlegt. Þegar fólk býr hvorki við hvatningu né tækifæri til að hafa áhrif á umhverfi sitt og samfélag þá er ekki von að það taki ábyrgð heldur.
Ég hugsa að Ögmundur skipi rannsóknarnefnd. Hann getur ekki verið þekktur fyrir að gera ekkert og rannsóknarnefnd er voða dipló.
Gerði mig seka um freudian slip í dag. Ætlaði að skrifa „órökstudd fullyrðing“ en varð það á að skrifa „órökstudd fullnæging“. Ég er nefnilega þessi sem vil að hlutirnir meiki sens og hef engan áhuga á fullnæginu sem ekki á við góð rök að styðjast. Reyndar má til sanns vegar færa að rakalaus fullnæging sé ekkert sérlega góð. Halda áfram að lesa
Drífa Snædal skrifar grein á knúzið þar sem hún færir rök fyrir því að þrif og þvottar séu atvinnugrein.
Þetta eru ágæt rök hjá Drífu og ég er henni sammála. Vil bæta því við að auðvitað eiga konur að fá að vinna við þrif ef þær kjósa það, jafnvel þótt megi reikna með að flestar þeirra horfi meira til launa en skemmtunar. Það sem mér finnst hinsvegar undarlegt við grein Drífu er að hún segist mynda sér skoðun á þessu á sama hátt og vændi og staðgöngumæðrun, þ.e. út frá samfélagslegum áhrifum og því hvort hreingerningafólk, vændiskonur og staðgöngumæður yrðu verr eða betur staddar með lögleiðingu. Hún kemst semsagt að þeirri niðurstöðu að áhrif þess að gera heimilsstöf að atvinnugrein yrðu góð en heldur samt í þá skoðun að áhrif þess að líta á kynlífsþjónustu sem atvinnugrein yrðu slæm.
Ég tók hluta af texta Drífu breytti honum lítiilega, breytingarnar felast aðallega í því að skipta hreingerningum út fyrir kynlífsþjónustu. Útkoman er þessi:
Samfélagslega hef ég metnað til að kynlífsþjónusta verði metin á við önnur störf og sé í því möguleika á að auka jafnrétti bæði innan heimila og á vinnumarkaðnum. Konur myndu þá minnka hina ólaunuðu kynlífsþjónustu sem kemur í veg fyrir að þær njóti kjara og réttinda á við karla á vinnumarkaðnum. Fjölskyldur myndu hugsanlega losna undan streitunni sem fylgir því þegar hjón hafa mismikla þörf fyrir kynlíf og snertingu og konur sérstaklega fengju tíma til lýðræðisþátttöku í stað þess að standa í því að sænga hjá sambýlingi sínum. Einhverjir hafa orðið til að benda á að með aðkeyptri kynlífsþjónustu inni á heimilum yrðu þau eins og vændishús og fólk fjarlægðist hjónaband sitt sem grunneiningu samfélagsins. Vissulega er fólk sem finnst nauðsynlegt að sinna maka sínum og jafnvel góð skemmtun – ég sé hins vegar lítinn mun á að fara með bílinn í viðgerð, kaupa pípara til að losa stíflu, fá málara til að mála stofuna eða að fá sérfróða manneskju til að fullnægja karlinum og jafnvel fara í undarlega hlutverkaleiki. Af hverju er það svo rosalega mikilvægt að við gerum það í ólaunaðri vinnu sem hefur hingað til verið á könnu kvenna, en kaupum aðstoð við það sem hefur hingað til verið á könnu karla? Það má með fullt af rökum benda á að ef vanda skal til verka þarf reynslumikið og hæft fólk í öll þessi störf.
Önnur gagnrýni sem hefur heyrst er að kaup á vændi festi í sessi stéttaskiptingu og láglaunastöðu kvenna sem vinnuafl í klám- og kynlífsgeiranum. Þetta er verulegt áhyggjuefni að mínu mati og öll opinber hvatning í átt að atvinnukynlífi þarf að taka mið af þessu. Í dag er staðan sú að fjöldi kvenna stundar þessa iðju í svartri vinnu, án þess að vera „inni í kerfinu“, þ.e. þær eiga ekki rétt á atvinnuleysisbótum ef vinnan bregst, safna ekki í lífeyrissjóð né geta þær beitt sér innan stéttarfélags. Um leið og störfum vændiskvenna er lyft upp á borðið og þau gerð „hvít“ öðlast það fólk sem þau vinnur réttindi sem fylgja því að vera viðurkennd starfsstétt, sem þá getur myndað þrýstihópa og háð kjarabaráttu. Það hlýtur að vera betra en sú staða sem þessi ósýnilega stétt býr við í dag. Svo getum við tekið umræðuna um hvernig við búum um hnútana svo störfin verði metin vel til launa og bæði kynin fáist til að sinna þeim.
Að vinna við að sinna kynferðislegum þörfum annarra, einkum inni á heimilum fólks er persónulegt og viðkvæmt og þörf er á að vernda sérstaklega fólk sem vinnur slík störf frá misnotkun og valdníðslu hvers konar. Ekki síst þess vegna tel ég mikilvægt að stjórnvöld hugi að því hvernig heimilisvændi og önnur kynlífsþjónusta geti orðið viðurkennd í flóru atvinnulífsins.
Niðurstaða mín er sem sagt (í bili) að stjórnvöld ættu að grípa til aðgerða til að efla launuð störf við kynlífsþjónustu til dæmis með skattahagræðingu til að efla jafnrétti, búa til ný störf og viðurkenna að störf vændiskvenna og annarra kynlífsþjóna séu jafnmikilvæg og önnur störf í samfélaginu.
Á næstu dögum mun Ögmundur Jónasson taka afstöðu til kröfu um endurupptöku Guðmundar- og Geirfinnsmála.
Ögmundur getur ekki fyrirskipað endurupptöku en hann getur beitt sér fyrir henni með því að mælast til þess við hæstarétt og verði hæstréttur ekki við því getur Ögmundur skipað rannsóknarnefnd. Álit slíkrar nefndar hefur ekkert lagalegt gildi og máir sennilega ekki skítaglottið af smetti Valtýs Sigurðssonar en eitthvað gæti þó komið í ljós sem gefur enn eitt tilefnið til endurupptöku.
Snemma í fyrramálið verður þessi áskorun send Ögmundi. Þátttaka hefur verið dræm. Margir hafa skorast undan því að setja nafn sitt við þetta með þeim orðum að þeir viti ekki nóg um málið til að taka afstöðu. Sú afstaða er byggð á misskilningi. Með því að undirrita þessa áskorun er ekki verið að taka afstöðu til þess hvort dómfelldu voru sekir eða saklausir, heldur þá afstöðu að rannsókn málsins hafi verið gölluð og því sé ástæða til að kanna hvernig að henni hafi verið staðið og hvort hún hafi gefið tilefni til sakfellingar.
Ég hvet þá sem enn hafa ekki undirritað áskorunina til að gera það nú þegar.
Hér eru tenglar á umfjöllun Ísland í dag um málið.
Fyrri þáttur
Seinni þáttur.