-Það gengur fjöllunum hærra að þið Bruggarinn séuð nánast orðin par, sagði Spengilfríður þegar ég mætti í vinnuna í kvöld.
-Já, ég hef heyrt það líka en það reyndist bara hin mesta lygi, svaraði ég.
-Mér finnst að þið ættuð að gera alvöru úr því, það er kominn tími á að eitthvað gerist í ástamálum á þessum vinnustað, sagði hún. Halda áfram að lesa
Greinasafn fyrir merki: Tímavillti Víkingurnn
Vonbiðlar prinsessunnar
Samanlagður aldur umsækjenda reyndist 118 ár eða svo hélt ég í fyrstu. Nú er ég hinsvega búin að fá staðfest að annar þeirra laug til um aldur, er 10 árum eldri en hann sagði mér. Meðalaldur aðdáenda minna er sumsé 64 ára. Það er náttúrulega ekki að marka því annar þeirra er aðeins 55. Lítil, falleg ullarhúfa sat í salnum þegar ég kom og gjóaði á mig augum en gaf sig ekki að mér. Halda áfram að lesa
Perlan í dag -ekkert grín
Yfir mig rignir tölvupósti frá mönnum sem vilja ólmir fá að hitta mig en virðast ýmist hafa misst af bloggfærslu minni frá síðasta föstudegi eða ekki hafa tekið mig alvarlega. Haldið þið að ég sé einhver grínari eða hvað? Auðvitað verð ég í Perlunni. Ég er búin að segja það og ég stend við það sem ég segi.
Þá er komið að því
Þá er nú bara komið að því að Eva verði sér úti um eigulegan mann. Eða í versta falli frambærilegan bólfélaga. Eftir nokkra klukkutíma, nánar tiltekið kl. 14:00 í dag, mun ég taka á móti vonbiðlum mínum á kaffiteríu Perlunnar. Að vísu var dálítið vesen að finna miðavél (svo menn geti tekið númer) en það hafðist á endanum og ég er búin að finna 3 þrautir sem umsækjendum í hvorum flokki (bólfélagaflokki og kærastaflokki) verður uppálagt að leysa. Halda áfram að lesa
Í lausu lofti
Líf mitt er einhvernveginn ekkert.
Ég er í allt of dýru bráðabirgðahúsnæði, sef með Byltingunni og Sykurrófunni í herbergi. Það stendur til bóta því ég fæ íbúðina mína afhenta um mánaðamótin en á meðan þetta ástand varir get ég ekki boðið fólki heim og mér líður ekki eins og ég sé heima hjá mér.
Ég er í bráðabirgðavinnu. Mér líður að vísu vel þar en launin duga fjölskyldunni ekki til framfærslu nema með ofboðslegri yfirvinnu. Hef mig samt ekki í að sækja um eitthvað almennilegt og langar ekki einu sinni til þess. „Hvað ertu eiginlega að gera hér, manneskja með alla þessa menntun?“ spyr samstarfsfólk mitt forviða og ég get ekki útskýrt hvað er að því ég skil það ekki sjálf.
Ég er makalaus, á ekki einu sinni fastan bólfélaga. Sef hjá Rikka af og til en það er ekkert meira og engin regla á því. Dauðlangar í mann en makaleit mín hefur verið frekar ómarkviss hingað til. Er reyndar enganveginn tilbúin í sambúð enn en mig vantar kærasta. Einhvern sem er meira en bólfélagi.
Ég hef ekki skrifað neitt nema dagbók lengi og er ekki að gera neitt uppbyggilegt.
Ég verð að taka mig saman í andlitinu og gera eitthvað við líf mitt. Bara verð.
To be grateful
Til er fólk sem er manni endalaus uppspretta þakklætis. Fólk sem gerir lífið auðveldara og skemmtilegra. Halda áfram að lesa
Í hvaða rúmi?
Í vinnunni var ég spurð í þaula um skemmtanalíf mitt á föstudagskvöldinu. Þýðingarmiklar augngotur milli kokkanna og Þokka fylgdu og ég var farin að hallast að því að einhver hefði séð þegar ég steig inn í leigubílinn með Ástþóri Magnússyni undir morgun. Í örstuttri pásu króguðu Þokki og kokkarnir mig svo af í eldhússkróknum. Halda áfram að lesa