-Af hverju ert þú í þessum kjól? urraði sonur minn Hárlaugur.
-Það er nú við hæfi að fara þokkalega útlítandi á ballett og svo getur vel verið að ég fari á karlafar á eftir, sagði ég.
-Þú ert alltaf á karlafari, tuðaði hann. Halda áfram að lesa
Greinasafn fyrir merki: Sonur minn Pysjan
Meira af ferðalangnum
Og þarna þrammaði hann meðfram Gullinbrúnni, í hettupeysu og hermannajakka með húfuna niður fyrir augnbrúnir (sem þó voru ærið signar) grár fyrir járnum í sólskininu. Ég benti honum á að hann væri reyndar alls ekki á leið í Mosfellsbæinn, heldur upp í Grafarvog. Halda áfram að lesa
Strok
Halldór nokkur var að hringja í mig frá lögreglunni í Reykjavík. Hann sagði að lögreglan hefði nokkrum mínútum fyrr, fengið tilkynningu um að ungur piltur, vopnaður riffli, sæti í strætóskýli uppi á Norðhöfða. Halda áfram að lesa
Æ þessi laugardagskvöld
Gísli Marteinn í sjónvarpinu. Drottinn minn dýri, að þeim hjá Ríkisútvarpinu skuli detta í hug að bjóða manni upp á þennan smeðjulega, síflissandi karltáning, hvert einasta laugardagskvöld. Og að þjóðin skuli velja þetta „sjónvarpsmann ársins“, hvílík smekkleysa, ég segi ekki meir. Halda áfram að lesa
Sonur minn Pysjan
Sonur minn Pysjan er enn ekki skriðinn úr holu sinni. Stundum stingur hann nefinu út rétt sem snöggvast en hrökklast inn í holuna aftur um leið og hann verður þess var að einhver er að fylgjast með honum. Og það er ekki af því að hann sé feiminn. Það er af því að hann er í eðli sínu lundi og það er nákvæmlega þannig sem lundapysjur hegða sér. Hann veit hvenær hans tími kemur. Halda áfram að lesa