Álfheiður Ingadóttir vill láta birta nöfn vændiskúnna. Hún er svosem ekkert sú fyrsta sem viðrar þá skoðun og við fyrstu sýn er það undarleg ákvörðun að leyna nöfnum brotamanna í einum og mjög afmörkuðum málaflokki. Halda áfram að lesa
Álfheiður Ingadóttir vill láta birta nöfn vændiskúnna. Hún er svosem ekkert sú fyrsta sem viðrar þá skoðun og við fyrstu sýn er það undarleg ákvörðun að leyna nöfnum brotamanna í einum og mjög afmörkuðum málaflokki. Halda áfram að lesa
Árum saman hneykslaðist ég á öllum þessum sýknudómum í kynferðisbrotamálum og öllum málunum sem vísað er frá. Halda áfram að lesa
Haustið 2009 var lögreglumaður á Suðurnesjunum kærður fyrir nauðgun. Hann var síðar ákærður en sýknaður. Hann segir sögu sína hér. Halda áfram að lesa
Þegar ég byrjaði á þessari pistlaröð, hafði ég áhyggjur af því að Íslendingar myndu smásaman fikra sig í sömu átt og Bretar, og að lokum snúa sönnunarbyrðinni við. En ég vissi ekki þá hversu langt þetta er gengið. Sjáið þetta. Sjáið hvað er að gerast. Halda áfram að lesa
Ég get vel skilið þá sem afneita hættunni á því að sönnunarbyrði í kynferðisbrotamálum verði færð yfir á sakborning. Mér finnst erfiðara að skilja þá sem gera sér grein fyrir hættunni en finnst bara allt í lagi að taka áhættu á að saklausir menn séu dæmdir. Auðvitað reyna þeir sem eru fylgjandi öfugri sönnunarbyrði að gera lítið úr hættunni með innistæðulitlum fullyrðingum, t.d. þessari:
Þeir sem gagnrýndu fyrsta pistil minn í þessari röð, hafa ýmist afneitað því að nokkur hætta sé á að Íslendingar færi sönnunarbyrðina yfir á sakborning, eða borið því við að þær aðferðir sem verið er að innleiða í því skyni, séu eðillegar og sjálfsagðar. Halda áfram að lesa