Ó mæ god hvað ég er búin að hespa af leiðinlegu verkefni í morgun.

Jamm og af því að ég hef orðið vör við lítinn en mjög leiðinlegan misskilning; mistökin sem ég gerði í október tengjast Pegasusi ekki neitt. Ég gerði þau heimskulegu mistök að reikna með innkomu sem gat alveg eins klikkað (og gerði það) þegar ég hefði frekar átt að sýna þá ábyrgð að taka að mér annað, öruggara og óskemmtilegra verkefni. Eins og t.d. að prófarkalesa snyrtivörubæklinga. Konur eru heimskara kynið. (Ég hef reyndar ekki lesið bílablöð svo það er hugsanlegt að mér skjátlist.)

Ég er með feituna, ljótuna, andleysuna, heimskuna og blönkuna. Geðsleg samsetning eða hitt þó heldur. Hlýtur að verða beinlínis uppörvandi að mæta á útifund í hádeginu.

Skítt með það allt, ég er elskuð.

Já og áðan kom Sjoppmundur hlaupandi yfir til mín með volgt pekanhnetuvínarbrauð. Hann elskar mig semsagt líka.
Lífið er gott. Ekki endilega auðvelt, skemmtillegt eða áhugavert, en það er gott.

Ég skil Golla. Gaurinn var búinn að þvæla múg og margmenni, búpeningi, öndvegissúlum (dæmi um undarlegasta drasl sem fylgir karlmönnum, hvað var konan hans að pæla að taka svoleiðis rugl í mál?) og allskonar öðru drasli norður í ballarhaf og ljúga því að sjálfum sér og öðrum að hann hefði fundið lífvænlegt land. Það hefði bara verið meiriháttar bögg að húrra öllu liðinu upp í skip aftur og snúa heim til Noregs með skottið á milli fótanna. Auk þess hélt hann kannski að þetta væri ekkert alltaf svona.

Ég skil líka alveg afkomendur hans. Það er nógu helvíti leiðinlegt að flytja þótt maður setji ekki börn sín og búalið í margra vikna lífsháska til þess.

Hvað ég sjálf er að pæla, það er aftur á móti óskiljanlegt. Ég verð að komast burt af þessum klaka. Kemst ekki spönn frá rassgati eins og er en í alvör, þetta er síðasti veturinn sem ég bý á þessu grjótskeri.

Þetta segi ég reyndar alltaf á þessum árstíma. Það líður hjá í apríl en í augnablikinu þoli ég varla við. Ég hef ekki passað hendurnar á mér nógu vel og er komin með gigtarverki. Sjálfri mér að kenna og allt það en það er bara ekkert það sem fer verst í mig. Ég hata íslenskan vetur. Ég þarf að komast burt. Núna.

Þegar ég las Flugdrekahlauparann, fann ég mér til undurnar ekki til neinnar samúðar með aðalpersónunum. Mér fannst drengirnir báðir aumingjar, hvor á sinn hátt. Það olli mér nokkru hugarangri því bókin er vissulega góð og mér fannst eins og ég ætti að skilja þá eða allavega finna til með með þeim. Halda áfram að lesa →

Einu sinni spurði ungur maður mig hvort konum þætti Í ALVÖRU gaman að fá blóm og konfekt. Honum fannst það eitthvað svo ófrumlegt og hallærislegt að það gæti varla verið að konur sem hefðu eitthvað á milli eyrnanna kynnu að meta það. Halda áfram að lesa →

Ljóðalestur og tónlist á Dillon annað kvöld. Nokkur skúffuskáld auk Einars Más og Péturs Gunnarssonar. Ég mun lesa eitthvað smávegis úr unnum afrekum mínum og Björn Margeir ætlar að syngja nokkur lög við kvæði eftir mig.

Enskumælandi fólk býr til peninga. Íslenskan nær hinsvegar ekki yfir þá hugmynd. Íslendingar þéna peninga, með þjónustu, afla fjár, með líkamsafli sínu, eða græða fé á sama hátt og skóga, með því að sá og uppskera. Hugmyndin um uppskeru án útsæðis, erfiðis og þjónkunar við aðra er einfaldlega ekki til í málinu. Þegar Íslendingurinn er kominn með þóknunina, aflann eða gróðann í hendurnar, tekur hann til við að eyða honum. Jafnvel að sóa honum. Íslendingar verja ekki fjármunum til daglegra þarfa eða nota þá, heldur eyða þeim.

Orð síast inn í undirvitundina, móta hugmyndir okkar um veruleikann og gera okkur að því sem við erum. Ég hef þénað, grætt og aflað, oftast minna en mig langar til að eyða. Sennilega er hrifning mín á orðsifjafræði stóra ástæðan fyrir því hve sjaldan mér hefur tekist að búa til peninga úr engu og verja þeim til að búa til ennþá fleiri peninga.

Allt er í heiminum táknrænt. Það þurfti reyndar nokkuð leiðinlegt óhapp til að ég áttaði mig á þessu en það var mjög heppilegt óhapp því nú er ég búin að finna út hvað ég þarf að gera til að verða ósiðlega rík (á íslenskan mælikvarða).

Ef ég neita að tala íslensku næst þegar við hittumst, þá er ég líklega að endurforsníða harða diskinn í hausnum á mér. Ég er ansi hrædd um að quick format virki ekki.