Bara einhver sálarlufsa í fullkomnum líkama?

Ég er heppin með skrokk. Heilsuhraust. Fitna ekki nema eiga það skilið. Ég sýni þó sjaldan í verki að ég kunni að meta það og stundum vakna ég með verðskuldaða ljótu. Sé sjálfa mig í spegli og hugsa oj. Þegar þannig stendur á er tvennt í boði; að verða að skvapslytti að gera eitthvað í því. Það lagast ekki með því að hringa sig uppi í sófa með súkkulaðikex. Halda áfram að lesa

Takk

Kann ég betra orð?

Til er fólk sem virðir hinar undarlegustu þarfir manns þótt það skilji þær ekki.
Ég hef líklega einhverntíma sagt þér að ég er ekki haldin sannleiksást heldur rótgrónu öryggisleysi veikburða sálar með harðan skráp. Það er andlegt, helvítis krabbamein sem étur mann að innan. Ég býst ekki við að krabbameinslyf séu bragðgóð eða geislameðferð þægileg.

Takk fyrir að lofa að meiða mig þegar ég bið þig um það, þótt þú skiljir ekki hvernig það getur flokkast sem miskunnsemi. Það er eitthvað guðdómlegt við frelsið þótt það sé einmanalegt.

Strengurinn

Eva: Þú sem ert vitur. Getur þú sagt mér hverskonar fávitaháttur það er að halda alltaf áfram að treysta mannskepnunni, þótt reynslan sýni að fólk bregst?
Ljúflingur: Þeir sem treysta engum verða geðveikir. Þú ættir að vita það. Trixið er finna út hvar fólk er líklegast til að bregðast og hleypa því ekki inn á það svið nema reikna með því að það geti farið á versta veg. Halda áfram að lesa