Þá er það loksins staðfest að leigusalinn bjó í alvöru með litháískri súludansmey. Ég komst að því í dag þegar ég sótti um aukavinnu á „Kynlegum konum“ einu strippbúllunni hér uppi í Gólanhæðunum. Eða einu svo vitað sé, svo ég ljúgi nú engu. Búllmundur, eigandi staðarins, spurði hvar ég byggi. Þegar ég sagði honum það varð hann steinhissa og spurði hvort Fatlafólið væri kominn í stórútgerð. Sú litháíska hætti víst á búllunni skömmu eftir að þau kynntust og Búllmundur hefur enga trú á að það skýrist eingöngu af hreinleika ástarinnar. Halda áfram að lesa
Greinasafn fyrir merki: Gólanhæðir
Reynsla mín af súludansi
Það hefur líklega verið 1997 eða hugsanlega ári fyrr eða seinna. Halda áfram að lesa
Klámstjarnan
Við fórum í menningarferð í Kringluna í dag með börn Spúnkhildar og Sjarmaknippið. Við ætluðum að kaupa nokkrar kindur í garðinn en sáum enga sem okkur líkaði. Hinsvegar sáum við hið stórbrotna tónskáld og söngkonu Leoncie. Halda áfram að lesa
Drengurinn sem fyllir æðar mínar af endorfíni
Birtan í mér er að gera mig brjálaða. Ég veit ekki alveg hvaðan hún kom en dag nokkurn áttaði ég mig á því að ég deildi líkama með þessari miskunnarlausu persónu sem neyðir mig til þess að horfast í augu við hlutina eins og þeir eru. Hún hefur angrað mig sérstaklega mikið undanfarið. Halda áfram að lesa
Prik
Drengir þurfa að eiga prik. Ég veit ekki hversvegna en það er bara þannig. Þegar mínir voru litlir báru þeir inn greinar sem voru notaðar sem göngustafir, hestar, vopn og eitthvað fleira sem ég skil ekki. Ég hélt alltaf að þeir væru alveg að vaxa upp úr því svo ég henti öllum prikum þegar við fluttum. Það reyndist alltaf röng tilgáta hjá mér en kosturinn við prik (eða ókosturinn, eftir því hvernig maður lítur á það) er sá að það er alltaf hægt að verða sér úti um nýtt ef mamma manns hendir því gamla í tiltektarkasti. Um helgina kom Pysjan svo heim með eitt prikið enn og nú stendur það upp við glerskápinn í eldhúsinu. Halda áfram að lesa
Kindur
Júlí 2002. Morgunkaffi á veröndinni. Spúnkhildur lítur yfir lóðina. Grasið nær mér í hné og limgerðið ber þess heldur engin merki að hér búi garðyrkjumenn. Halda áfram að lesa
Maður var nefndur… og bjó
Kynvillingurinn er komin í bæinn með son sinn Sjarmaknippið. Kynvillingurinn er systir Spúnkhildar og Maðurinn sem á ekki tíkall er faðir Sjarmaknippisins sem er jafnaldri Myndgerðar. Halda áfram að lesa