Fyrsta aðfangadag ævi minnar horfði ég ekkert á barnaefnið í sjónvarpinu. Við sváfum frameftir (enda hafði öll nóttin farið í að gera það sem við gerum venjulega síðustu 2 kvöldin fyrir jól) og stoppuðum svo góða stund hjá ömmu Hönnu og afa Bjarna. Halda áfram að lesa
Greinasafn fyrir flokkinn: Sápuópera
Og allt varð fullkomið
Venjulega skreytum við jólatréð á Þorláksmessukvöld. Klárum þvottinn, moppum yfir og skiptum um kerti í aðventukransinum (ég hef alltaf kveikt á þeim öllum í einu enda er aðventukransinn ekki kristilegur siður að uppruna). Þoddláksritúalinu lýkur með jólaöli, eins og hvítöl var kallað til skamms tíma en á mínu heimili er jólaöl aldrei drukkið fyrr en á Þoddlák. Það ásamt laufabrauðinu er heilög hefð. Allt annað er umsemjanlegt en einhverja geðveiki verður maður að halda í, annað væri óheilbrigt.
Að þessu sinni var ég að vinna fram eftir, Haukur til miðnættis og Darri kom ekki heim úr sveitinni fyrr en um 10 leytið. Þoddlákur fór því fram í nótt og endaði á bjór í stað jólaöls.
Eg komin með tölvuna upp í rúm. Ég er í fríi. Í marga daga. Ætla að liggja í bælinu til hádegis ef ég get.
Allt er fullkomið.
Final countdown
Ég er orðin svo þreytt að ég get ekki einu sinni hlakkað til þess að komast í frí. Kvíði því bara að horfast í augu við ruslaskrímslið í herberinu hans Darra. (Nei hann er ekki einfær um að taka til hjá sér, hann VILL hafa þetta svona) Halda áfram að lesa
Hvarfl
Systir mín barnaheimilið sagði einu sinni að fljótlegasta leiðin til að verða sér úti um almennilegan maka væri sú að finna sér ungling og ala hann upp. Og það gerði hún. Fermingardrengurinn hennar varð fullorðinn á aðeins 5 árum en ég er enn ógipt og grátandi.
Ég held að sama regla gildi ef maður vill gott starfsfólk. Ráða ungt fólk, bara ekki heimskt, latt eða leiðinlegt. Búðarsveinninn jólaði bílinn minn. Glætan að ég hefði fengið svona góða þjónustu ef ég hefði ráðið einhverja andlega kerlingu með mikla reynslu af afgreiðslustörfum. Ég ætla samt ekki að senda piltinn í Bónus til að sinna mínum persónulegu jólainnkaupum. Það væri einum og langt gengið í því að misnota aðstöðu sína. Ekki svo að skilja að það hafi ekki alveg hvarflað að mér.
Afgreitt
Í dag var dömpað mér (eða dömpt mér) svo sem löng hefð er fyrir og þá einkum í desember. Mjög jólaleg tilfinning. Halda áfram að lesa
Urr dagsins
Hvernig afrekaði einhver það að planta þeirri hugmynd meðal Íslendinga að jólum tilheyri sleðaferð með bjölluhljómi í hvítum snjó? Grútskítugur bíll í tjörumenguðu saltkrapi er nær lagi.
Fávitar
Versta vika ársins að hefjast
Desemberkvíðinn í hámarki. Þótt ég hafi nákvæmlega engu að kvíða. Það eina sem ég þarf að gera sem mér finnst erfitt er að fara í Bónus (Darri verður í sveitinni fram á Þorláksmessu svo ég get ekki sent hann) og svo auðvitað að missa svefn. Ég hélt að ég væri vel birg af öllu í byrjun aðventu en sit uppi með sama lúxusvandamál og í fyrra, tómar hillur í lok dags. Ég veit ekki hvar þetta fyrirtæki væri ef Saumfríðar nyti ekki við en þótt hún sitji við vélina öll kvöld hef ég nóg að gera við að mála galdrastafi á allan fjandann, brenna birkiplötur og vigta jurtir fram á miðja nótt.
Annars er ég alltaf heltekin af þreytu og kvíða síðustu viku fyrir vetrarsólstöður, jafnvel þótt sé ekkert óvenjulegt álag á mér, jafnvel þótt mitt umhverfi sé sennilega streitulausara en flestra annarra Íslendinga og jafnvel þótt ég verði í fríi öll jólin. Veit ekki alveg hvernig á því stendur en ég er yfirleitt búin að ná mér á Þorláksmessu, einmitt þegar allir aðrir eru gjörsamlega að fara á límingunum. Og það er alveg sama hvað ég er vel undirbúin og hef mikinn stuðning, þessi tími er alltaf sama helvítið fyrir sálina í mér.
Sum sár gróa bara einfaldlega ekki.