Loksins er síðasta dótið komið upp úr kössunum. Ég á enn eftir að losa mig við sjónvarpsskápinn, fá mér annan í staðinn og verða mér úti um falleg gluggatjöld en að öðru leyti er heimilið að nálgast það að verða fullkomið.
Halda áfram að lesa
Greinasafn fyrir flokkinn: Dindilhosan (léttmeti)
Eitlaleit
Í fríinu mínu rifjaði Hulla systir mín upp fyrir mér læknisskoðanirnar í litlum skóla úti á landi, þar sem við ólumst upp um tíma. Líklega hefur læknir komið á staðinn til að bólusetja hluta af hópnum en annars var læknisskoðunin í höndum prestins og skólastjórans sem var kona prestsins. Hún gegndi, ef ég man rétt, hlutverki ritara við þessa viðmiklu rannsókn á allt að 50 börnum. Auk þeirra var sonur þeirra hjóna 5-7 ára gamall, ávalt viðstaddur læknisskoðunina. Hlutverk hans var þó óljóst. Halda áfram að lesa
Nýtt spakmæli
Í dag samdi ég nýtt spakmæli:
Drag fyrst fjárhirðastafinn úr þínu eigin rassgati og þá geturðu beygt þig til að draga tannstöngulinn úr boru bróður þíns.
Spakmæli þetta tileinka ég Rúdolf. Ég man ekki hvers son hann er en mun framvegis kalla hann Rúdolf kústskaft.
Krossapróf fyrir fjölbýlisfólk
Hæfileikinn til að búa í fjölbýli án þess að valda öðrum ama er greinilega ekki meðfæddur. Ég bjó til krossapróf sem ég legg til að allir sem búa í sama stigagangi taki svona til að kanna hvort þeir eiga saman sem nágrannar. Halda áfram að lesa
Spáaðilinn og þjóðskáldið
Í lófa þínum les ég það
að lífið geti kennt mér að
ég fæ aldrei nóg…
Heilagur krapi! Heyri ég rétt? Er textinn virklega svona? Eða á það að vera að lífið geti kennt mér tað? Það væri allavega einhver vitglóra í því þótt eigi sé sköruglega kveðið.
Ásýnd fegurðar minnar
Það er hið mesta krapp að morgunljótuna megi lækna með vantsþambi. Undanfarnar vikur hef ég reynt þá aðferð enda hefur fegurð minni verið stórlega ábótavant. Þar hefur þó orðið á nokkur bragarbót og skal ég nú upplýsa áhugasama um galdurinn. Halda áfram að lesa
Óorð
-Finndu nafnorð sem byrjar á ó, sagði Lærlingurinn.
Mér vafðist tunga um tönn. Nóg til af ó-orðum en þau sem komu fyrst upp í hugann voru lýsingar- og atviksorð og oft var ó-ið bara forskeyti. Ósama. Ég reiknaði ekki með að hann ætti við sérnafn. Ósómi, ótti, ógn, ósk, órar… Ég var viss um að hann væri að leita að hlutstæðu orði en flest ó-orð virtust tilfinningaþrungin.
–Órangútan? sagði ég hálf vandræðaleg. Halda áfram að lesa