Gamall vinur minn (einn þessara sem segir að ég sé æðisleg en fer svo alltaf að búa með einhverri annarri sem er ekki eins æðisleg) kom í heimsókn í dag. Sagðist hættur að lesa vefbókina mína af því að hún sé oft svo dulkóðuð að hann skilji ekkert hvað ég sé að tala um. Halda áfram að lesa
Greinasafn eftir:
Skáldsagan sem ég ætla að skrifa
Þegar ég skrifa skáldsögu verður einn kaflinn á þessa leið.
-Hurru, Valgerður, það var að koma bréf. Hann Grímur Björns er með eitthvað vesen.
-Jæja. Og hvað er það nú?
-Æi, bara þetta sama. Stíflan getur lekið og allt voða hættulegt og við græðum ekkert á þessu og jaríjarí.
-Ekkert nýtt sumsé?
-Nei ekki þannig en Grímur er nottla enginn lopapeysuhippi, þannig að við verðum líklega að láta liðið halda að við tökum mark á honum.
-Skrambans. Þurfum við þá að funda um þetta eða eitthvað?
-Tja, ætli við verðum ekki að koma aðeins inn á þetta, svona formsins vegna.
-Gess só.
-Viltu kíkja eitthvað á þetta?
-Guð minn góður nei, ekki ef ég kemst hjá því. Er annars nokkur ástæða til þess?
-Nei, ekki nema þér leiðist.
-Ókei. Reynum að afgreiða þetta bæði snyrtilega og snarlega.
Loksins
Bráðum fer ég í þriggja daga sumarfrí við aðra norn.
Ómægod hvað ég hlakka til.
Langt síðan heilinn í mér hefur komist í sólbað.
Kikkið
Mér finnst gaman að vera flink í einhverju. Mér finnst gaman að líta vel út. Mér finnst gaman þegar fólk heldur að ég sé klár,
En ekkert af þessu gefur mér sama egóbústið og það að eiga eignir umfram skuldir.
Og það gerir mig að kapítalista þótt mig langi ekki sérstaklega til að horfast í augu við það.
Að búa við persónunjósnir
Það er langt síðan ég fékk staðfestingu á því að sími Byltingarinnar var hleraður. Hélt fyrst að þetta væri paranoja í honum en ég á vini á réttum stöðum og þetta ku víst vera tilfellið. Eða var það allavega um hríð. Hann ræðir ekkert sem máli skiptir í þann síma svo það er eins líklegt að menn telji tíma og fé lögreglunnar illa til þess varið að komast að raun um hvort þessi ógnvaldur þjóðarinnar ætli að hitta afa og ömmu eða kaupa skólabækur eftir hádegið. Halda áfram að lesa
Vondar hugmyndir
Svara
Þegar fólk spyr „hvernig datt þér þetta í hug?“ í aðdáunartón, verður manni fátt um svör. Góðar hugmyndir standa nefnilega oftast í rökréttu samhengi við það sem á undan er gengið. Oft gæti það ært óstöðugan að brjóta allar forsendur til mergjar og það er sjálfu sér ekkert dularfullt við góðar hugmyndir. Halda áfram að lesa
Fólk er fífl
Í gær fór ég til Tanngarðs. Þurfti að bíða og fletti kjeeellingablaði á meðan. Rakst á grein þar sem því er haldið fram að ekkert sé athugavert við það þótt fólk gefi sig á vald kynferðislegum fantasíum um aðra en maka sína. Þetta sé „saklaust“, jafnvel hollt fyrir sambandið, enda standi ekki til að láta draumana rætast.
Mikið leiðist mér svona hræsni og sjálfsblekking. Ætli greinarhöfundur myndi ráðleggja barnaperrum að „leyfa sér að dreyma“ af því að það sé allt annað en að framkvæma? Nei ætli það. Hugsun er auðvitað ekki það sama og gjörð en hugsun er til alls fyrst.
Þetta er ósköp einfalt. Þegar maður veltir sér upp úr tilteknum hugsunum aukast líkurnar á því að maður taki næsta skref. Það skiptir engu hvort það er draumur um að fara í sumarfrí, gerast verðbréfasali eða stunda kynlíf, endurtekin hugsun breytir viðhorfum manns. Annað hvort álítur maður framhjáhald ásættanlegt eða þá að maður forðast bæði aðstæður og hugrenningar sem hvetja til þess. Þ.e.a.s. ef maður hefur döngun í sér til að horfast í augu við veruleikann.