Hann brölti um í sauðarleggnum í nótt og tókst að hagga beininu, m.a.s. velta því nokkrum sinnum þannig að glumdi í gólfinu undir rúminu mínu. Þegar ég vaknaði í þriðja sinn, hótaði ég að sækja róðukross og fimmarmastjörnu og Ægishjálm ef hann hefði sig ekki hægan.
-Einhversstaðar verða vondir að vera, sagði hann.
-Gakktu þá í Sjálfstæðisflokkinn gerpið þitt, svaraði ég.
-Mig langar í karlmann! gargaði Birta. Kastaðu þessum skrattakolli fram af svölunum og sæktu strák í staðinn.
-Ef þú fengir að ráða myndirðu láta okkur éta allar kökurnar í bakaríinu, sagði ég.
-Já en bara sætu kökurnarm ekki súrdeigsbrauðin og við færum EKKI í ruslagáminn til að sækja uppþornaðar kúmenkringlur.
-Þær eru nú samt hollari og það vill svo til að það er ég sem ræð þessu sagði ég.
Þá hló Skrattinn í sauðarleggnum svo hátt að ég hélt að tappinn hrykki úr holunni.
Greinasafn eftir:
Felagidaudur
Felagidaudur ku vera að rísa til lífsins. Anna stóð fyrir valdaráni þar í kvöld og ég fékk að leika Frumkvöðul. Það var gaman.
Langt síðan ég hef leikið við stelpur.
Hægt
Ef það er rétt að góðir hlutir gerist hægt, þá hljóta spilin sem ég pantaði og borgaði þann 11. september að berast mér á ólíkinda giftusaman hátt. Líklega mun Johnny Depp afhenda mér þau, ásamt bónorðsbréfi.
Skrattinn á veggnum
Skrattinn á veggnum vakti mig í nótt. Vildi fá að koma uppí til mín en ég neitaði. Finnst alveg nóg bögg að hafa hann á veggnum, ég málaði hann ekki einu sinni sjálf. Hann gerði ekki frekari tilraunir til að troða sér undir sængina en settist á rúmstokkinn og másaði í eyrað á mér. Eins og ég hata það. Halda áfram að lesa
Angurgapi
Í nótt braust einhver inn til mín og framdi skemmdarverk.
Málaði þennan líka ljóta skratta á vegginn í svefnherberginu mínu. Allavega blasir hann við og ég minnist þess ekki að hafa málað hann sjálf.
Á morgun hitti ég mann einn, prúðan, orðhagan og fríðan sýnum. Kannski kemur óþokkinn og málar hvítt yfir skrattann á meðan.
Noj!
Birta: Mér lýst ekkert á þetta! Ég vil að þú hendir þessum helvítis síma í sjóinn.
Eva: Hættu þessari vitleysu.
Birta: Vitleysu! Hann var m.a.s. búinn að eiga við hann áður.
Eva: Hann hlóð símann fyrir okkur, svo við gætum notað hann strax. Og teiknaði á hann hjarta. Ég myndi nú bara kalla það ósköp sakleysislega umhyggju. Halda áfram að lesa
Ein lítil lexía
Einhverntíma ræddum við Anna möguleikann á því að bjóða upp á aflúðunarnámskeið fyrir alla þessa góðu, greindu og skemmtilegu menn, sem sakir lúðleika síns eru ófærir um að kveikja frygðarbál í kvenmannskauti. Í alvöru talað, það er ekki nóg að vera klár og skemmtilegur. Hvort sem maðurinn er illileg Önnutýpa eða fermingardrengur að mínum smekk er vesældarlegur líkamsburður, hárbrúskar út úr nösum, illa hirt hár og tennur og sniðlaus fatnaður bara fullkomið turnoff.
Þar sem umræddir menn hafa iðulega óraunhæfar hugmyndir um eigin ómótstæðileik, og ganga aukinheldur með þá flugu í kollinum að konur sem aldrei hafa sýnt þess nokkur merki að hafa áhuga á þeim, séu frávita af ást og losta í garð þeirra, gerum við okkur ekki neina von um að aðsókn yrði næg til að svara kostnaði.
Þetta er náttúrulega fötlun.
Það er samt eitt sem ég verð, ritræpu minnar vegna að koma á framfæri, þótt ég reikni ekki með að þeir taki það til sín sem eiga það (ég álít ekki heldur að Hálslón verði tæmt aftur þótt ég finni mig knúna til að krefjast þess).
Aldrei, aldrei, aldrei, fálma másandi í klofið á konu. Það virkar EKKI.