Greinasafn eftir:

Virkjum mannauðinn

Birt þann af

3

Ennþá er það viðhorf ríkjandi að sé sjúkt og rangt að brjóta tennurnar úr fólki og skera í andlitið á því. Það getur þó verið mjög hagkvæmt. T.d. má nota slíkar aðferðir til að fá viðkomandi til að borga manni péning sem aftur fer inn í hagkerfið, þjóðinni allri til hagsbóta og alþjóðasamfélaginu líka. Mannhelgisinnar líta á það sem fólskuverk að virkja mannauðinn á þennan hátt og ofsækja þá sem leggja stund á ofbeldi, þrátt fyrir augljósa þjóðarhagsmuni. Það sem mannhelgisinnum yfirsést er að fólk missir hvort sem er tennurnar og fær rákir í andlitið af náttúrulegum ástæðum.

Það er löngu sannað að náttúran gjörbreytir útliti fólks á nokkrum árum eða áratugum. Það er því ekki við ofbeldismenn að sakast þótt einhver auminginn, sem er sennilega hvort sem er frekar ljótur, fái einhver ör, iðraskaða eða eigi í öndunarerfiðleikum eftir þjóðhagslega ofbeldisframkvæmd. Öll þessi einkenni hefðu getað komið fram án þess að hann hefði látið krónu af hendi.

Við verðum að gera eitthvað

Birt þann af

hvalveiðarÉg ólst upp við hvalkjöt. Mér finnst það gott. Ég efast um að hrefnan sé í útrýmingarhættu.

EN. Við höfum engan sem ætlar að kaupa hval af okkur, Íslendingar éta hann ekki einu sinni sjálfir og hvalveiðar fara greinilega fyrir brjóstið á mjög mörgum. Við erum sennilega að koma okkur í vandræði með þessu og tilgangurinn virðist ekki vera annar en sá að „gera eitthvað“.

Það er nóg af terrierhundum í heiminum. Þeir eru ekki í neinni útrýmingarhættu. Það er allt eins líklegt að kjötið af þeim sé ágætt. Ættum við þá að ala terrierhunda til slátrunar bara af því við getum það?

Ef við værum að berjast fyrir lífi okkar þætti mér málið horfa öðruvísi við en við eigum ekkert bágt. Íslenska ríkið er smátittur sem veður áfram á viðhorfinu „ég geri það sem mér bara sýnist“. Það getur þjónað tilgangi að fara sínar eigin leiðir og gefa skít í viðhorf annarra en í þessu tilviki er Ísland ekki sjálfstæðishetja sem stendur af sér kreddur og kúgun heldur andfélagslegur unglingur.

Ég elska hana líka Davíð Þór

Birt þann af

krossDavíð Þó ku víst elska konuna sína og er það vel. Sjálfri þykir mér ákaflega vænt um þá konu enda er Þórunn Gréta flestum konum yndislegri.

Ég reikna samt með að þeir dvergar séu til sem sjá Þórunni Grétu í öðru ljósi en ég og Davíð Þór og telji jafnvel að hún sé ekki bara ófullkomin manneskja heldur meingölluð. Já, dvergar geta verið alveg hundleiðinlegir og það þyrfti nokkuð massívan áróður frá þeim til að breyta áliti mínu á þessari ágætu konu.

Samt gæti ég skilið hvern þann dverg sem færi í fýlu ef haldið væri úti stöðugum ríkisreknum áróðri um fullkomleika Þórunnar Grétu og hún væri launum á kostnað skattgreiðenda, bara fyrir að hafa ofan af fyrir mér, Davíð Þór og öðrum aðdáendum sínum. Fýla dverganna þætti mér því skiljanlegri ef Þórunn Gréta hefði staðið fyrir einhliða áróðri, skoðanakúgun, skattpíningu, pyndingum og morðum.

Þrátt fyrir dálæti mitt á Þórunni Grétu, held ég að m.a.s. mér brygði í brún, ef leikskólar og grunnskólar þessa lands hefðu það á stefnuskrá sinni að kenna börnunum að tilbiðja Þórunni Grétu og þjóna henni einni.

Auðvitað var hann hleraður

Birt þann af

man-eavsdropping-688x451

Einkalíf fræga fólksins þykir svo rosalega áhugavert (ekki skil ég hversvegna) að fjölmenn stétt manna lifir góðu lífi á því að njósna um ómerkilegustu athafnir þess og græðir fúlgur fjár á myndum þar sem einhver stjarnan klórar sér í nefinu.

Enginn þarf að velkjast í vafa um að til eru bankastarfsmenn sem fylgjast gaumgæfilega með bankareikningum Egils Ólafssonar. Enginn þarf heldur að efast um að einhver starfsmaður í heilbrigðisgeiranum hefur lagst í rannsóknarvinnu til að komast að því hvort Megas hafi fengið klamma eða Sóley Pétursdóttir farið í fóstureyðingu.

Fólk er bara því miður oft á svo lágu plani að fá kikk út úr því að vita hvað fræga fólkið er að bardúsa í einkalífi sínu. Áhuginn beinist ekki bara að hugsanlegum stórglæpum eða banvænum sjúkdómum, heldur líka að hversdagslegum hlutum. Þessvegna er ekkert vafamál að einhverntíma hefur síminn hjá Jóni Baldvin verið hleraður. Það var auðvelt. Kannski voru það útsendarar íslensku leyniþjónustunnar. Kannski Nató. En kannski líka bara einhver meðallúser hjá Landssímanum, sem fannst gífurlega áhugavert að vita að Bryndís væri með siginn fisk í pottinum.

Kaþólskir til nútímans

Birt þann af

untitled-1

„Okkars vildum ekki að hafa Gvuð sem neitar að taka við ungbörnum“ sagði Páfagarður, en ekki kemur fram í Mogganum hvort limbói verður áfram haldið úti fyrir fullorðna.

Kaþólskir ætla semsagt að hafna hugmyndinni um að sálir óskírða barna lendi í limbóinu. Ekki af því að Gvuð hafi stigið niður og sagt þeim að hætta að fylla höfuð heimskingja af þessari grimmdarlegu þvælu heldur af því að hugmyndin nýtur ekki vinsælda.

Trúarkenningar krisindómsins byggjast nebblega ekki á orðum Gvuðs heldur hentistefnu kirkjunnar hverju sinni. Eins og allir sem hafa greindarvísitölu yfir frostmarki hljóta að sjá.

Vildi Guðjón vera heilagur?

Birt þann af

tinnaSamkvæmt upplýsingum sem ég fékk frá Umhverfisstofnun nú í dag, eru að mati jarðfræðinga um 4000 tonn af hrafntinnu í Hrafntinnuskeri. Ekki 50.000 tonn, því síður 100.000 tonn, heldur 4000, fjögurþúsund.

Hrafntinna endurnýjast á 4-5 þúsund ára fresti.

Segið svo að listamenn séu vanmetnir á Íslandi.

Skyldi Guðjón Samúelsson hafa haft nokkra hugmynd um það hve mikið (eða lítið) er til af hrafntinnu í heiminum, þegar hann ákvað að nota hana utan á Þjóðleikhúsið? Vissi einhver það á þeim tíma? Er hugsanlegt að Guðjón hefði horfið frá því að nota einmitt þessa steintegund ef hann hefði vitað að menn myndu sækja hana á friðlýst svæði?

Ég veit ekkert um Guðjón Samúelsson annað en það að hann var stórkostlegur arkitekt en það kæmi mér ekkert á óvart þótt hann væri viðræðuhæfur um annan kost ef hann væri á lífi. Hrifing Guðjóns á náttúrunni endurspeglast í verkum hans og mér er til efs að hann hafi haft meiri mætur á glórulausri hlýðni við flotta hugmynd en virðingu fyrir ríki náttúrunnar. Leiðréttið mig ef þið vitið betur.

Þú ert fáviti Jón

Birt þann af

Tekur nú steininn úr þegar iðnaðarráðuneytið reynir að firra sig ábyrgð.

Við ákváðum þetta að vísu, gáfum leyfi, rákum áróður fyrir því, skriðum grenjandi á hnjánum milli stofnana og stórfyrirtækja, leyndum óþægilegum upplýsingum, sleiktum þau rassgöt sem sleikja þurfti og báðum um meira. En það erum ekkert við sem stöndum í þessum framkvæmdum.

Iðnaðarráðherra veit auðvitað að Íslendingar eru upp til hópa auðtrúa kjánar sem hlaupa slefandi eftir hverri gulrót sem að þeim er rétt. Það hljóta samt einhver takmörk að vera fyrir því hvers konar rugl hann getur leyft sér að bjóða okkur. Meðalgreindarvísitala þjóðarinnar er kannski ekki svo há að ástæða sé til að hælast yfir því en undir frostmarki er hún ekki. Ég held hins vegar að dómgreind Jóns Sigurðssonar hljóti að hafa skaddast alvarlega þegar hann tók við embættinu.