Kapítalisminn laug að okkur. Hann sagði okkur að við yrðum hamingjusöm af því að drekka sæta gosdrykki og gúlla í okkur fitu og sykri í ótæpilegu magni. Við urðum ekki rassgat hamingjusöm en mörg okkar urðu hinsvegar feit. Halda áfram að lesa
Greinasafn eftir:
Líkamsvirðing stendur fyrir … ?
Sigrún Daníelsdóttir á erindi við íslenskt samfélag. Ég get alveg mælt með blogginu hennar þar sem hún hefur birt fjölda fróðlegra greina og hugleiðingar sem sannarlega eru gott innlegg í umræðuna um fordóma, útlitsdýrkun og heilsu. Halda áfram að lesa
Líka afi minn!
Prófaðu að segja hópi átta ára barna spennandi sögu af stelpu sem fer með afa sínum á sjóinn. Gefðu svo börnunum tækifæri til að deila reynslu sinni af sjómennsku.
Einhver úr bekknum réttir upp hönd og segir frá því að hún hafi farið með afa sínum á báti út á vatn rétt hjá sumarbústaðnum og þau hafi veitt silung. Annar hefur farið með Herjólfi til Eyja. Þriðja barnið hefur séð geit í Húsdýragarðinum og finnst sú saga eiga vel heima í umræðunum. Halda áfram að lesa
Til verndar konum og bílum
Stöðugt er verið að nauðga konum. Konum er nauðgað á næturnar, snemma á morgnana, seint á kvöldin og á almennum skrifstofutíma. Þeim er nauðgað í heimahúsum, á klósettum skemmtistaða, í húsasundum, í vörugeymslum, á sólbaðsstofum, í búningsklefum íþróttahúsa, í kústaskápum hvíta hússins og í bílastæðahúsum. Halda áfram að lesa
Er Egill Einarsson alþjóðlegt glæpagengi?
Feministar hafa haldið því fram að fimmtán mansalsmál hafi komið upp á Íslandi, en um leið er þó dregið í land; „einhver“ þessara mála voru sko ekki mansalsmál en það er allt í lagi, stór fyrirsögn í DV dugar til að villa um fyrir almenningi. Halda áfram að lesa
Glæpir gegn feminismanum
Kæri félagi, feminstakarl sem telur kynhár vera merki kvennakúgunar
Ég, fávís kona, leita nú til þín í raunum mínum. Þannig er að ég hef í mörg ár fjarlægt kynhár. Mér finnst það fallegt en mér skilst að með því að fjarlægja kynhár sé ég að þóknast kapítalískum og kvenkúgandi útlitskröfum feðraveldisins.
Nú er svo komið að ég er farin að búa með manni sem flokkast sem miðaldra jakkafat og þar með sem sérlegur fulltrúi feðraveldisins. Nema hvað, hann er alveg óskaplega hrifinn af kynhárum og finnst útliltskröfur feðraveldisins fáránlegar.
Hvort er stærri glæpur gegn feminismanum að tæta burt torfusnepilinn og geðjast þar með útlitskröfum hins kapítalíska feðraveldis og sjálfri mér, eða láta píkuhárin spretta og geðjast þannig fulltrúa feðraveldisins á heimilinu?
Til hamingju með að vera óskeikul
Ég sé að nokkrir dólgafeministar tala um mig sem „talsmann meintra gerenda“ í kynferðisbrotamálum og af samhenginu er helst að skilja að það beri vott um „hamslaust kvenhatur“ eins og ein mannvitsbrekkan orðaði það, að staldra við og spyrja á hvaða leið við séum eiginlega. Halda áfram að lesa