Hver leggur trúnað á að móðir taki ekki eftir því ef framin hefur verið skurðaðgerð á barninu hennar með eldhússkærum?
Heilagleiki móðurinnar er viðbjóðslegt samfélagsmein. Þessar skepnur komast upp með það hvað eftir annað að standa einarðar við hlið manna sinna, horfa upp á þá nauðga börnum sínum og misþyrma, jafnvel árum saman án þess að gera neitt í málinu.
Það er ekkert bara í ljótu útlöndum sem þetta á sér stað. Í íslenskum dómum kemur hvað eftir annað fram sama mynstrið: Móðir lætur kynferðislega misnotkun eiginmannsins á dóttur þeirra viðgangast árum saman og býr jafnvel í haginn fyrir hann. Hann skilur við hana og þá hefnir hún með því að leggja fram kæru. Hún lýsir atburðum sem hún varð vitni að en heldur jafnframt fram að hún hafi ekki áttað sig á hvað var að gerast! Ætli greindarvísitala hækki við skilnað?
Það er tímabært að konur verði dregnar til ábyrgðar fyrir þátttöku í ofbeldisverkum og yfirhylmingu. Við getum ekki ætlast til þess að konum sé treyst fyrir ábyrgð í pólitík og rekstri stórfyrirtækja ef við á sama tíma lítum á konuna sem óvirkan vesaling á heimili sínu. Réttur barna til að njóta umhyggju og verndar er á ábyrgð beggja foreldra.
