Árið 2014 sendi lögmaðurinn Max Gracia Kanasa i Benín mér tölvupóst í gegnum Yahoo netfangið sitt og tilkynnti mér þær sorgarfréttir að frændi minn, auðjöfurinn Michael Hauksdóttir, hefði dáið í bílslysi árið 2008. Löffinn var búinn að leita logandi ljósi að erfingjum hans og fann mig loksins.
Ég varð að vonum glöð en fannst þetta samt undarlegt þar sem Hauksdóttir er ekki afrískt nafn en sló því föstu að hr. Hauksdóttir væri afkomandi frænku minnar að nafni Geirríður hreðjabítur Hauksdóttir. Sú hafði hlaupist á brott með svörtum manni frá Kanada, Jack Furaha, árið 1938 en hann hafði komið til Íslands í von um að finna hér markað fyrir hlynsýróp. Faðir Geirríðar var ráðhagnum mótfallinn þar sem hann taldi alla svertingja svindlara og þjófa og svo fór að skötuhjúin hurfu af landi brott og spurðist ekkert til þeirra síðan. Ég varð mjög spennt fyrir Michael og bað um mynd af honum og upplýsingar um afdrif Geirríðar og hvernig hún eða afkomendur hennar hefðu hafnað í Benín.
Fátt kunni hr. Kanasa svara um örlög Geirríðar hreðjabíts en bráðlá á að koma arfinum til mín áður en ríkið myndi gera hann upptækan. Ég sagði honum að samkvæmt íslenskum lögum væri þak á því hversu háum greiðslum mætti taka við frá útlöndum en þar sem frænka okkar Michaels, Vigdís Hauksdóttir, væri þingmaður, væri hægt að toga í rétta spotta til að fá tilslakanir. Þó yrði ekki hjá því komist að framvísa dánarvottorði því annars myndu yfirvöld halda að millifærslan tengdist peningaþvætti.
Ég fékk vottorðið ásamt nafni og heimilisfangi manns sem ég átti að senda á þóknun í gegnum Western Union.
