Hugz skrifar komment sem krefst ítarlegs svars. Og hér hefurðu það gæskur.
Eins og hefur komið fram hjá mér áður þá hefur ekki verið tekin ákvörðun um brottvísun Miriam. Það er Útlendingastofnunar að taka þá ákvörðun og hún fær tækifæri til að skýra sína hlið áður. Það er hinsvegar ljóst að lögreglan hefur krafist þess að Miriam verði rekin úr landi. Verði það að veruleika má búast við að hverjum þeim útlendingi sem beitir beinum aðgerðum á Íslandi, verði gert ókleift að koma hingað a.m.k. næstu tvö árin. Með slíkri ákvörðum væri þetta fólk sett í sama flokk og Kio Briggs.
Þú kallar það skrílslæti að fara út fyrir ramma hefðarinnar. Sannleikurinn er sá að þessi rammi hefðarinnar hefur ekki skilað góðum árangri. Við búum enn við öfgafulla stóriðjustefnu, þrátt fyrir endalausar mótmælagöngur, blaðaskrif, áskoranir og undirskriftalista, metsölubók og fjölmennustu götumótmæli Íslandssögunnar. Þegar mótmæli virka ekki grípur fólk til aðgerða.
Það er algengt að fólk leggi ólöglegar og ófriðsamlegar aðgerðir að jöfnu. Því er ég alfarið ósammála. Það er hægt að tala um ófriðsamlegar aðgerðir þegar er ráðist að saklausu fólki. Handahófskenndar bílabrennur og götuslagsmál eru ófirðsamlegar aðgerðir. Það er hinsvegar ekkert ófriðsamlegt þótt fyrirtæki sem veltir upphæðum sem venjulegt fólk skilur ekki einu sinni (og gerir það með því að níðast á varnarlausum öreigum og valta yfir rétt komandi kynslóða til náttúru og heilsu) verði fyrir truflun þegar verið er að reyna að vekja athygli almennings á því sem pabbi minn vissi ekki þessi 38 ár sem hann vann hjá Alcan en Rannveig Rist er alveg örugglega meðvituð um.
Miriam stofnaði engum manni í hættu með tiltæki sínu. Hún hvatti engan til að fara upp á eftir sér. Hún vissi, það sem þú ert líklega ekki með á hreinu, að lögreglumönnum er uppálagt að gæta alltaf fyllsta öryggis. Hafi það einhverntíma gerst að manni sem ekki var fær um það hafi verið skipað að klifra eitthvert eftir mótmælanda eða öryggisbúnaður ekki notaður, er það handvömm hjá lögreglunni. Ég þekki engin slík dæmi.
Íslendingar eru mjög viðkvæmir fyrir því að reynt sé á ramma laganna. Almennt virðist sá skilningur ríkja að lög séu helgir dómar sem ekki megi ögra. Sannleikurinn er sá að lög eru sett af þingmönnum. Ekki guðum, heldur venjulegu, breysku fólki. Vonandi eru lög oftast sett í þeim tilgangi að tryggja hag almennings. Sum lög eru þó sett til að tryggja hagsmuni fárra. Sum lög gegna fremur því hlutverki að tryggja hag ákveðinna fyrirtækja en að tryggja frelsi og réttlæti.
Lög eru ekki endilega réttlát. Það er ekki langt síðan svartur maður í Suður-Afríku mátti ekki fara inn á almenna veitingastaði. Það voru lög. Í þessum orðum töluðum eru bláfátækir Indverjar á vergangi af því að Alcan tók heimilin þeirra frá þeim. Það er líka löglegt. Landsvirkjun, hagsmunaaðilinn sjálfur sér um að gera umhverfismat fyrir þau svæði sem eru eyðilögð í þágu stóriðju. Það er löglegt. Ríkið tekur landsvæði og vatnsréttindi af eigendum. Það eru lög. Lögmaður ver meinta barnaníðinga á meðan ákæra á hann sjálfan fyrir samskonar brot er í meðferð. Þannig eru lögin.
Öll stærstu réttlætismál sögunnar hafa verið unnin með beinum aðgerðum. Verkalýðsbaráttan, kvennabaráttan, sjálfstæðisbarátta Indverja, afnám aðskilnaðarstefnunnar… öll stóru málin hafa unnist vegna þess að til var fólk sem þorði að ögra valdhöfum. Stóra réttlætismál nútímans er baráttan gegn stórfyrirtækjastefnu. Tvær stærstu greinar þeirrar baráttu eru mannréttindabarátta og umhverfisbarátta. Það er út af fyrir sig fínt innlegg að bera skilti og skrifa blaðagreinar en þetta stríð verður ekki unnið án beinna aðgerða.
Ef svo fer að útlendingum verði gert ófært að beita beinum mótmælaaðgerðum á Íslandi verða afleiðingarnar hræðilegar. Umhverfissinnar munu ekkert láta það stoppa sig heldur finna aðrar aðferðir og sennilega óæskilegri. Þeir Íslendingar sem eru tilbúnir til að taka áhættu á því að fá á sig dóma eru mjög fáir og þegar þeir heltast úr lestinni má búast við að yngra og yngra fólk finni sig knúið til aðgerða. Við getum jafnvel vænt þess að erlendir aktivistar komi hingað í hefndarhug gagnvart yfirvöldum fremur en af umhverfishugsjón. Og þá verður þess ekki langt að bíða að friðsamlegar aðgerðir fari úr böndunum eða að einhver fari í verk sem er honum ofviða.
Ísland þarf á fólki eins og Miriam Rose að halda. Kláru og hugrökku hugsjónafólki sem veit um hvað málið snýst og veit hvað það er að gera. Ef öll plön ná fram að ganga verða 9 álver á Íslandi árið 2012. Það eru engar líkur á því að umhverfissinnar láti það viðgangast án mótspyrnu. Spurningin er ekki hvort aktivismi verður praktiseraður á Íslandi á næstu árum, heldur bara hverjir gera það og hvernig. Meðalaldur innan Saving Iceland hefur hækkað mikið frá því að hreyfingin fór af stað og það er góð þróun. Ég vona að verði hægt að reka þessa baráttu með fullorðnum útlendingum næsta sumar. Verði það ekki, þá munu íslensk börn taka verk þeirra að sér.
Eva, við getum alveg sæst á að vera ósammála um ákveðin grundvallaratriði.
Hins vegar bakka ég ekki með þá skoðun mína að menn verða að virða lög og hefðir í því landi sem þeir eru staddir þá og þá stundina
Maður sparkar ekki í beljur á Indlandi, maður sukkar ekki úti á götu í Saudi-Arabíu og maður hrækir ekki á götur í Hong Kong.
Þannig er það bara. Maður virðir hefðir og venjur á þeim stað sem maður er og sýnir þannig virðingu fyrir menningunni.
Ég er enginn sérstakur áhugamaður um álver eða virkjanir enda algjör and-Framsóknarmaður.
Hins vegar höfum við aðrar aðferðir til að tjá andstöðu okkar en að brjóta lög.
Mér finnst það bara engin afsökun að viðkomandi persóna sé alin upp í einhverri mega mótmælafjölskyldu. Það skiptir mig bara engu máli
Hins vegar skiptir það mig máli að útlendingar, sem btw koma frá löndum sem t.d. reka kjarnorkuver, koma hingað og telja sig vera
að þjóna einhverju æðri málstað með því að vera með stæla við yfirvöld.
Þessi hegðum minnir óþægilega mikið á Greenpeace og þessháttar samtök sem telja tilganginn helga meðalið og eru þekkt fyrir að beita svikum og fölsunum til þess að ná sínu fram (sem er oftast það að safna peningum)
Ég er barasta langt í frá sammála þér með að helstu réttlætismál sögunnar hafi verið unnin með „beinum aðgerðum“. Þau voru unnin í stríði.
Flest þessarar stríða eru löngu gleymd og með þeim allir sem féllu fyrir einhvern gríðarlega réttlátan málsstað.
Þannig gerast hlutirnir ekki í dag, sem betur fer.
Á Íslandi ríkir enn eitthvað lýðræði sem endurspeglast t.d. í því að alls kyns vitleysingar og jafnvel glæpamenn komast á þing.
Hvort það er réttlátt eða eðlilegt er svo annað mál.
Það sem hins vegar skiptir máli er að við eigum mjög auðvelt með að koma okkar skoðunum á framfæri og hér er hægt að stofna pólitísk samtök, með möguleika á þingsætum,
á góðu helgarfylleríi.
Svo hafa ekki allir sama málstað. Ég hefði t.d. verði tilbúinn að ganga mjög langt til þess að stöðva „gagnagrunnsfrumvarpið“ á sínum tíma.
Það var bara ekki stemming fyrir því. En ég og Kári klikk einir í herbergi … you never know
Þetta var ekki petproject einhverra erlendra „aktívista“
Anyway …
Góðar stundir,
Hugz
Posted by: Hugz | 25.09.2007 | 22:41:07
—————————————————————
Úbbbs, gleymdi einu.
„Rammi hefðarinnar“
Það t.d. að míga á Alþingishúsið er nánast löglegt. Í flestum öðrum siðmenntuðum lýðræðisríkum gætu þvílík og önnur eins þvaglát kostað mega vandamál. Og fangelsisvist.
En innan ramma hefðarinnar megum við slaka á blöðrunni hvar sem okkur svo sýnist. Í dag er ástandið óvenju alvarlegt og þetta gæti kostað okkur 10þús krónur !
.. en ekki höfuðið
Posted by: Hugz | 25.09.2007 | 23:05:33
—————————————————————
Þú ert með einkennilegar hugmyndir um aktivisma. Þessi grein er ágæt http://64.233.183.104/search?q=cache:GmU4U6owij0J:en.wikipedia.org/wiki/Direct_action+direct+action&hl=is&ct=clnk&cd=1&gl=is
Posted by: Eva | 25.09.2007 | 23:10:59
—————————————————————
Þetta voru líka massívir „aktívistar“ :
http://en.wikipedia.org/wiki/Baader-Meinhof_Gang
Posted by: Hugz | 25.09.2007 | 23:22:49
—————————————————————
Baader Meinhof viðurkenndu ofbeldi, m.a.s. vopnað ofbeldi sem aðferð. Það gerir þá að hryðjuverkahóp en ekki aðgerðasinnum.
Ef það þjónaði pólitískum tilgangi (t.d. að mótmæla mannréttindabrotum) myndi sé sannarlega hrækja á götur í Hong Kong. Í fljótu bragði sýnist mér þó að það kæmi niður á almenningi en ekki ríkisstjórninni og yrði því seint notað sem mótmælaaðferð.
Aðgerðaleysi okkar gagnvart hlutum eins og pyndingum í Kongó, handarhöggi í arabaríkjunum og utanríkisstefnu Bandaríkjanna kemur sannarlega ekki til af virðingu við menningu annarra, heldur af sjálfselsku og leti. Útlendingar sem vilja ekki horfa upp á það að Ísland sé eyðilagt eru ekkert með meiri „stæla“ en Íslendingar sem mótmæla stríðsrekstri í fjarlægum heimshlutum.
Fjölmörg dæmi eru um það að borgaraleg óhlýðni, án ofbeldis eða vopna hafi skilað árangri. Sjálfstæðisbarátta Indverja er gott dæmi. Verkalýðs- og kvenfrelsisbarátta Vesturlanda einkenndist heldur ekki af vopnaburði eða líkamlegum átökum þótt stöku sinnum hafi komið til götubardaga og fellur því ekki undir stríð. Í S-Afríku var borgaleg óhlýðni ein helsta baráttuaðferðin gegn aðskilnaðarstefnunni. T.d. flykktist svart fólk inn á veitingastaði fyrir hvíta og sat sem fastast.
Þeir sem verða fyrir böggi halda því alltaf fram að aðgerðin hafi verið ófirðsamleg. Ég get t.d. lofað þér því að þeir sem verða fyrir tjóni vegna verkfalla, líta ekki á þau sem friðsamlega aðgerð.
Posted by: Eva | 26.09.2007 | 8:04:39
—————————————————————
Íslendingar verða að komast yfir þann fornaldarhugsunarhátt að þeir eigi landið sitt einir og það sem þeir geri við það komi engum öðrum við. Ísland er hluti af hinum stóra heimi (sem við þykjumst nú heldur betur tilheyra þegar kemur að verslun og viðskiptum)og ósnortið land er verðmæti sem fólki er ekki sama um. Og þá skipti fæðingarstaður ekki alltaf máli.
Posted by: Harpa J | 26.09.2007 | 9:10:49
—————————————————————
Hugz, ég er sannfærð um að tilfinningar mínar gagnvart krönum á virkjanasvæðum verði seint hægt að bera saman við tilfinningar Indverja gagnvart kú.
Posted by: Kristín | 26.09.2007 | 11:23:48
—————————————————————
Tek undir með Hörpu. Ísland er ekkert einkaeign okkar sem fyrir tilviljun fæddumst hér, sem við getum ráðstafað eins og okkur dettur í hug.
Íslensk ungmenni (og fullorðið fólk) hafa farið til Bretlands að mótmæla kjarnorkuverum, og til Ísraels og Palestínu til að berjast fyrir réttindum flóttafólks o.fl. Af hverju bregðumst við þá ókvæða við þó að hugsjónafólk frá öðrum löndum komi hingað?
Posted by: Svala | 26.09.2007 | 12:53:43