Ég vona að allir samkynhneigðir sem eru í sambúð flytji lögheimilið sitt til Bolungarvíkur og flykkist á þorrablótið. Ég vona líka að peysufatalufsurnar sem standa fyrir þessari (vonandi) eindæma mismunun, fái sveppasýkingu í klofið og klæðist því þjóðlegum ullarbrókum með gati í skrefbótarstað á umræddu blóti, drekki sig á peruna og fletti pilsunum upp um sig svo dýrðin blasi við þessu hrútspungaétandi sjálfsbirgingspakki.
Stokkhólmsheilkennið
Orðið „Stokkhólmsheilkennið“ er notað um tilhneigingu fórnarlamba mannræningja til að mynda tilfinningatengsl við drottnara sína og standa jafnvel með þeim. Það svosem ekkert annað en sláandi dæmi um meðvirkni, sami veikleiki og er að verki þegar fólk sættir sig við að búa við kúgun og frelsissviptingu af hendi fjölskyldumeðlima.
Allir fá jafnt
Ójöfnuður hefur ekki aukist. Allir samfélagshópar hafa hækkað álíka mikið í tekjum (eða um 100%), hinir tekjulægstu jafnvel eilítið meir en hinir. Þannig hafa þeir sem höfðu 60.000 kr á mánuði 1993, 120.000 í dag en þeir sem höfðu 1 milljón áður um 2 milljónir í dag.
Hvað eru menn svo að tala um aukinn ójöfnuð? Þetta eru pottþéttir útreikningar sem sýna að jöfnuður er í raun mun meiri nú en fyrir 15 árum.
Ég þjáist
Svara
_____________________________________________________________________
Ég þjáist, þessvegna er ég glöð. Eða kannski bara; þessvegna er ég.
-Hinir mestu menn hafa þjáðst hvað mest.
-Þjáningin er þroskandi.
-Ef ekki væri fyrir þjáninguna fyndum við ekki fyrir gleði.
Blablabla, mikið dæmalaust ógeð hef ég á þessum bullyrðingum.
Mestu úrhrök veraldarinnar hafa glímt við harm og vandamál ekkert síður en mannkynslausnararnir. Einstaka mikilmenni kemst kannski hjá því að láta endalausar þjáningar gera sig að skrímsli en mun líklegra er að illviðráðanlegrir erfiðleikar skaði fólk en bæti. Ef eymd og kvalræði er þessi stóri lykill að hamingjunni sem margir hálfvitar staðhæfa, hversvegna í fjandanum reynir fólk þá ekki unnvörpum að losa sig við allar veraldlegar eigur sínar og verða sér úti um HIV smit? Og ef þjáningar væru í alvöru þroskandi myndu foreldarar þá ekki fagna því þegar börnin þeirra eru lögð í einelti?
Hef ég þjáðst? Fokk já. Stundum þjáist ég svo ákaflega að ég er í rauninni hissa á því að hjartað í mér skuli ekki löngu hafa gefið sig. Ég hef grenjað þar til ég fékk sár í kringum augun. Ég hef þjáðst af nagandi samviskubiti yfir hlutum sem ég bar enga ábyrgð á og hafði enga möguleika til að hafa áhrif á. Ég hef kvalist af útlitskomplexum (ef þið skoðið myndina af mér hér til hægri sjáið þið væntanlega þennan ofvöxt í nefinu á mér). Ég hef komið mér upp óbærilegri ástarsorg út af mönnum sem höfðu það helst til síns ágætis að vera ekki með flatlús. Ég hef þjást af trúarkrísu og tilvistarkreppu, hæfileikaskorti og hefnarfýsn. Einu sinni braut ég nögl. Það var mjög erfiður tími.
Ég viðurkenni að það er vegna allra þessara þjáninga sem ég finn iðulega til djúprar hamingju og innri friðar. Ég geri mér grein fyrir því að ef mér hefði aldrei liðið illa væri ég óhamingjusamur hálfviti en ekki þessi djúpsæja, þroskaða vísdómskona sem ég er í dag. EN, þetta eru þjáningar sem ég hef valið mér sjálf og get þessvegna auðveldlega losað mig við þegar ég er orðin leið á þeim.
Maðurinn hefur afgerandi hæfileika til að koma sér upp þjáningum. Við þurfum ekki sjúkdóma, slys, fátækt, stríð, náttúruhamfarir eða ofbeldi til þess að njóta gleðinnar. Þjáningarhvötin er svo samofin eðli okkar að jafnvel þótt við værum öll á sóma, fyndum við samt tilefni til að þjást.
Í alvöru talað, okkur er óhætt að uppræta stríð, fátækt, ofbeldi og sjúkdóma (og auðvitað álver) og halda áfram að leita leiða til að draga úr hörmulegum afleiðingum náttúruhamfara og slysa. Ef við verðum leið á því að liggja í tilvistarkreppu eða ástarsorg er alltaf hægt að kaupa sér júmbósamloku og finna sig gripinn réttlátri gremju yfir því að allt áleggið sé í haug í miðjunni. Það er fjandinn hafi það heilagur réttur þess sem pungar út 270 krónum að fá samloku sem er almennilega smurð.
_____________________________________________________________________
Tjásur:
var eitt sinn viðstödd rifrildi tveggja gáfumanna (sem voru í mastersnámi í tónlist) um hvort listamenn gætu orðið almennilegir listamenn ef þeir hefðu ekki þjáðst. afar áhugavert.
ég hallast að því að menn geti orðið hreint prýðilegir listamenn án þess að hafa soltið heilu hungri eða verið lokaðir í haughúsinu tímunum saman.
Posted by: baun | 16.01.2007 | 12:00:16
————————————————-
Enginn velur sér þjáningu nema hann sé art fart….. Þjáningin er hins vegar óþolandi fyrirbæri sem á það til að birtast óboðin og mig langar að fá nánari leiðbeiningar hvernig hægt er að losa sig við rað-þjáningar þegar maður verður leiður á þeim. Danke. 🙂
Posted by: lindablinda | 16.01.2007 | 19:52:29
————————————————-
Öh… ég var auðvitað að meina nefið á mér. Svona í tengslum við það sem stóð í færslunni.
Fattaði ekki tvíræðnina fyrr en á eftir. Ég vil nú ekki verða einhver bloggdónakallsflassari.
Posted by: Kalli | 17.01.2007 | 4:24:38
————————————————-
Raninn á þér er semsagt ekki líklegur til að valda raðþjáningu?
Posted by: Eva | 17.01.2007 | 7:23:48
_____________________________________________________________________
Ef það hristist
Magadansnámskeiðið sem ég ætlaði á féll niður en við stöllur vorum svo hundheppnar að detta niður á námskeið sem hentar okkur hér í Firðinum. Ég hélt að ég væri búin að gleyma öllu sem ég lærði í fyrra en þetta virðist vera svona svipað og að hjóla, hreyfingarnar koma bara sjálfkrafa um leið og maður setur sig í stellingar. Að vísu held ég ekkert alltaf takti og á það til að fara öfugan hring en mér er nokk sama, það stendur hvort sem er ekkert til að ég fari í einhvern sjóvbissniss. Halda áfram að lesa
Bara spurning um lágmarks skynsemi
Hvar er forvarnaálfurinn þegar fyrirséð er að þurfi loka eina staðnum á höfuðborgarsvæðinu þar sem reiðir ungir tónlistarmenn geta stundað áhugamál sem veldur ekki öðrum skaða en heyrnarskemmdum? Stað þar sem aðrir borgarar verða ekki fyrir ónæði af af þeirri háværu starfsemi sem þar fer fram? Eina staðnum þar sem hægt hefur verið að bjóða því fólki á aldrinum 17-22ja ára sem er hvað líklegast til ýmisskonar áhættuhegðunar aðstæður til að halda og sækja vímuefnalausa tónleika? Halda áfram að lesa
Fékk bréf
Sonur minn Byltingin sendi tölvupóst. Hann er staddur í 16. aldar kastala Aðalskonunnar (kastalinn stendur reyndar á 1000 ára gömlum grunni). Vorlaukar komnir upp, allt of snemma og sumarveður á þessum slóðum. Hann segist sjá mig fyrir sér í þessu umhverfi með hatt og hanska að drekka te. Hann er búinn að hitta fjölskyldu hennar og klifra upp í toppinn á 10 metra háu tré. Fer vel á því. Hann var lofthræddur þegar hann var lítill en komst yfir það um 5 ára aldurinn og er búinn að vera prílandi síðan.
Hann skrifar auðvitað ekki staf um byltingaráform næstu vikna en ég bjóst heldur ekki við því að fá neinar slikar upplýsingar fyrirfram, allavega ekki í gegnum tölvupóst eða síma. Hann lifir samkvæmt þeirri reglu að vænissýki sé ekki sönnun þess að enginn liggi á hleri.
Mér finnst allavega gott að vita af honum í sveitinni, svona í bili.