Hreyfingin BÚS; Björn úr stjórnmálum, mun vinna ötullega að því að koma Birni Bjarnasyni úr íslenskri pólitík, a.m.k. úr aðstöðu til að hafa áhrif á opinberum vettvangi. Allar hugmyndir um aðgerðir sem geta stuðlað að þessu marki eru vel þegnar en þó með þeim takmörkunum að engin skepna, hvorki mennsk né ómennsk þurfi að óttast líkamstjón af völdum aðgerða.
Staður og stund stofnfundar verður auglýst síðar en áhugasömum er bent á að senda tölvupóst á netfangið eva@nornabudin.is
Feita fegurðardrottningin var sú léttasta frá upphafi.
Ég ætlaði að komast hjá því að taka þátt í verulega asnalegu leikriti. Gaf ekki kost á mér. Ætlaði ekki að mæta á æfingar. Nema hvað, haldiði að leikstjórinn mæti ekki bara heim til mín, með handrit og allt, án þess að gera boð á undan sér eða gefa mér kost á að afþakka hlutverkið. Halda áfram að lesa
Obama vann. Ég treysti honum ekki. Ég treysti engum sem telur sig hæfan til að verða valdamesti maður veraldar. Ég er samt fegin að það var hann sem vann því miklu síður vildi ég sjá McCain í þessu embætti.
Og hvað nú? Verður 5. nóvember skráður í sögubækmiklur sem hinn dagurinn þegar heimurinn breyttist?
Við lifum á áhugaverðum tímum.
Heimskingjar halda gjarnan að allir aðrir séu ennþá vitlausari en þeir sjálfir. Það reynist stundum heppilegt, einkum ef heimskinginn er illa innrættur í þokkabót. Halda áfram að lesa
Hvusslags eiginlega veðurfar er þetta? Ég varð eins og hundur af sundi dreginn eftir að ganga frá Vesturgötunni og upp að Kristskirkju. Sat hríðskjálfandi undir teppi í matarboðinu og jakkinn minn var enn rennandi blautur þegar ég fór heim. Í gær sat ég hríðskjálfandi í rennblautum fötum í Háskólabíó. Það var samt ljómandi gott veður þegar við lögðum af stað þangað. Halda áfram að lesa
Fyrir viku var ég að fríka út á því að vera aldrei ein, eitt andartak. Svo núna, þegar ég er ein meiri hluta dagsins, þoli ég varla við. Ég hef farið út á hverju einasta kvöldi síðan ég kom heim og aldrei hangið svona á msn fram á miðja nótt oft í sömu vikunni. Nú hef ég verið töluvert mikið ein við vinnu í mörg ár og líkað það vel en þessir tveir mánuðir í stöðugum félagsskap hafa greinilega fokkað upp kerfinu í mér.
Ég gæti að vísu ekki hugsað mér að búa með 10 manns í tveimur herbergjum með stífluðu klósetti strax aftur en mikið ofsalega vildi ég að ég gæti haft Alexander hér 2-3 tíma á dag.