Á föstudaginn varð ég þeirrar ánægju aðnjótandi að hlusta á 5 misklikkaða karla tjá sig um skoðanir sínar á því hvort virkjanastefna bæri frekar vott um skynsemi eða geðbilun. Ég hef fylgst sæmilega með umræðunni um virkjanamál og svo áhugavert sem umræðuefnið er, var fátt nýtt í málflutningi karlannna, með einni undantekningu þó. Vilhjálmur Egilsson, framkvæmdastjóri Samtaka atvinnulífins, afrekaði að koma mér á óvart.

Inntakið í ræðu Vilhjálms var mikilvægi hagvaxtar og nauðsyn þess að líta til þeirra fyrirtækja og stofnana sem lengst hefðu lifað og mestum arði skilað, því eitthvað hlytu þau að hafa gert rétt. Hann nefndi sérstaklega kaþólsku kirkjuna og Kaupfélag Skagfirðinga í því sambandi. Ekki fór hann nánar út í það hvernig má heimfæra vinnubrögð og siðferði þeirra fyrirtækja upp á orkuframleiðendur og áliðnaðinn en já, ég skil hvað hann á við.

Að framsöguerindum loknum var Vilhjálmur spurður hvernig hann ætlaði að réttlæta það að byggja efnahagslíf þjóðarinnar á hugmyndafræði sem einkenndist af græðgi og hroka. Hann svaraði á þá leið að grægði og hroki væru vissulega lestir og gætu leitt til slæmra ákvarðana en þessir lestir væru nú samt eldri en bæði brennivín og framhjálhald. Svo hélt hann áfram að þrugla um Kaupfélag Skagfirðinga og kaþólsku kirkjuna en bætti um betur og talaði um gríðarlega framsókn Kínverja í efnahagsmálum, sem þeir gætu að verulegu leyti þakkað virkjanastefnu sinni. Hann var þá spurður hvort hann vissi ekki hvernig Kínverjar hefðu fótumtroðið náttúruverndarsjónarmið. Vilhjálmur svaraði að bragði að hann héldi nú að það hlyti bara að fara að lagast hjá Kínverjunum. Ekki skýrði hann það nánar.

Semsagt kaþólska kirkjan og Kaupfélag Skagfirðinga eru þau fyrirtæki sem framkvæmdastjóri Samtaka atvinnulífsins vill að Íslendingar taki sér til fyrirmyndar enda græðgi og hroki með elstu syndum mannsins. Virkjanastefna Kínverja getur einnig orðið okkur hvatning til að halda áfram á sömu braut enda mun þetta með náttúruspjöllin nú sjálfsagt reddast.

Ég hef ekki næga þekkingu á geðsjúkdómum til að meta það hvort veruleikafirring af þessu tagi teljist sjúkleg eða ekki og mér er eiginlega alveg sama. Ég veit heldur ekki hvort Vilhjálmur getur leyst nógu mörg verkefni á greindarprófi til að slaga upp fyrir fávitamörkin og mér er eiginlega alveg sama um það líka. Málflutningur þessa valdamanns er einfaldlega of bjánalegur til þess að það þjóni tilgangi að reyna að mæla vandamálið eða gefa því nafn og ekki ætla ég að móðga geðsjúka eða þroskahefta með því að líkja þeim við þennan bjánakepp. Ég mælist þó til þess að næst þegar ætlunin er að halda uppi vitrænni umræðu um virkjanamál, efnahagsmál eða annað sem skiptir máli, verði fundinn ræðumaður sem hefur eitthvað fram að færa annað en hreinræktaða þvælu. Það er víst nógu slæmt að bjánakeppir af þessu tagi hafi áhrif á mikilvægar ákvarðanir þótt maður þurfi ekki líka að sitja undir bullinu í þeim á málþingum.