Þá vitum við það. Ef maður hefur ekki góða ástæðu til að ætla að fólk sé frábitið kynferðisathöfnum með ókunnugu eða lítt kunnugu fólki, þá má hefja við það kynmök á meðan það er sofandi.
Nú er til fullt af fólki sem hefur ánægju af því að vakna við kynferðisleg atlot, Skáld yrkja um það hvað sé yndilegt að vakna með „heitan koss á kinn“. En merkilegt nokk, það yndi er oftar en ekki tengt atlotum ákveðinnar manneskju sem hefur góða ástæðu til að ætla að svefnpurkan kæri sig um kossinn. Ég man t.d. ekki eftir neinu kvæði um það hvað sé næs að vakna með heitan koss á klofi af hálfu elskhuga vinkonu sinnar.
En semsagt, ef fólk fer að sofa án þess að taka sérstaklega fram að það sé ekki í stuði til að ríða með hverjum sem er, þá er óvarlegt að ætla annað en það vilji vakna með einhvern ókunnugan í klofinu. Á sama hátt hlýtur að mega reikna með að sofandi fólk vilji láta klippa af sér hárið, raka af sér augnbrúnirnar, gata á sér nefið, líma á sig nikótínplástra, láta stinga sýrubút upp í munninn á sér eða taka af sér nektarmyndir, ef það hefur ekki sérstaklega afþakkað slíka þjónustu fyrirfram.
Við þessu er bara eitt svar. Það þarf að framleiða náttföt með áletruninni „snertið ekki“ og skikka alla sem ekki kæra sig um að átt sé við líkama þeirra í svefni til að sofa í þeim.
Svo það sé á hreinu þá er ég ekki að segja að dómstólar hefðu getað dæmt öðruvísi í þessu máli. Mér finnst hinsvegar flippað að telja víst að sofandi manneskja, óski eftir því að vakna við að einhver sé að ríða henni.