Eldur getur leynst undir sinunni og blossað upp við smávegis vindkviðu. Það er óþægilegt, ógnvekjandi, stundum alveg skelfilegt. En ég þekki engan sem er svo glær að halda að eldur kvikni af sjálfum sér.

Í gær kveikti ég í vaxpottinum. Ég sjálf. Ég stillti helluna á hæsta hitastig og ráfaði svo burt. Ég hef vanið mig á að vera heppin (reykskynjarar færa manni t.d. mikla heppni) svo ég uppgötvaði það í tíma. Halda áfram að lesa →

Mammon hefur greinilega vaknað í góðu skapi. Allavega er ég óvön því að súpa kálið áður en ég mæti til vinnu á morgnana. Gott mál að byrja daginn á því að fá óverðskuldaðan afslátt.

Við innakstur-bannaður-skiltið, húkir löggumann á mótorhjóli og skammar þá sem ætla að aka sömu leið og vanalega til að komast heim til sín. Hann var þar allan seinnipartinn í gær (eða kollega hans) og hlakkaði ákaflega í Lærlingnum andsetna yfir því hlutskipti. Eymingja löggan. Þetta hlýtur að vera leiðinleg vinna. Ef hann verður þarna ennþá kl 11 ætla ég að færa honum kaffi og bjóða honum að koma inn ef hann þurfi að pissa.

Lærlingurinn mætti yggldur á brún til vinnu í dag. Fannst það ekki toppmál hjá borgaryfirvöldum að hafa gert Vesturgötuna að einstefnugötu.

Vegfarendur létu sér almennt fátt um finnast og óku Vesturgötu í báðar áttir að vanda. Sjaldan hef ég séð einlægari gleði lýsa úr einu andliti. Líklega er hann andsetinn drengurinn.

Einu sinni fyrir löngu fékk ég stein í framrúðuna á bílnum. Fyrst kom hvellur og ég áttaði mig ekki á því hvað var að gerast. Svo sá ég lítið gat, og sprungu út frá því breiðast hægt yfir rúðuna. Ég vissi að ég gæti ekkert gert til að stöðva sprunguna, en ég stöðvaði bílinn. Halda áfram að lesa →

Mammonsmessa er sumsé málið. Þrátt fyrir ömurlega mætingu í kvöld, safnaðist aðeins 180 kr minna en allt síðasta ár.

Að vísu tóku aðeins örfáar hræður þátt í þessum fyrsta galdri sem ég frem í félagi við fleiri en einn.

Að vísu seldust ekki þeir hlutir sem ég vildi losna við (af skiljanlegum ástæðum).

Að vísu vill fyrsti arðlingur Mammons alls ekki láta nafns síns getið, hvað þá að láta hengja mynd af sér á altaristöflu.

Að vísu mætti bubbinn sem ætlaði að smala fjölda vel stæðra sjálfstæðismanna á staðinn, ekki sjá sig, hvað þá söfnuðurinn.

Skítt með það allt saman, hvert örstutt spor er áfangi og arðlingur fundinn.

Mér láðist víst að verja hluta eigna minna með þjófagaldri en nú er ég búin að sjá við því. Til langs tíma.

Það var víst ekkert persónulegt, meira svona almenn sjálfsbjargarviðleitni en það er mér lítil huggun. Ég tek því persónulega þegar einhver stelur frá mér. Jafnvel þótt það setji mig ekki á hausinn. Það er áreiðanlega bæði sjúkt og rangt en þjófnaður og þessháttar svik særa mig þúsund sinnum meira en framhjáhald. Að vísu fannst mér það frekar pirrandi þegar ég kom að kviðmágkonu minni þar sem hún var að lesa bréf frá mér til fávita drauma minna en hún var nú líka raunveruleg ógn en ekki einhver skyndidráttur. Annars er mér nokk sama hvur riðlast á hverjum. Halda áfram að lesa →

-Ert þú Þyrnirós? spurði Anna.

Satt að segja hafði ég af geðveilu minni velt fyrir mér möguleikanum á því að taka Þyrnirósina til mín, enda ku það vera háttur geðsjúklinga og skálda að líta á flesta veraldarinnar viðburði sem persónuleg skilaboð, misdulin. Komst að þeirri niðurstöðu að ég gæti auðveldlega séð sjálfa mig í Þyrnirós en þyrfti ekki endilega að hleypa túlkunargleðinni á það stig að telja víst að dylgjan væri skrifuð sérstaklega með mig í huga. Gat allt eins litið á hana sem vísun í Sóleyjarkvæði. Halda áfram að lesa →