Mér skilst að klofháratæting sé einkar andfeminiskur verknaður. Svona eitthvað í líkingu við að reyra fætur ómálga barna. Með því að fjarlægja kynhár séu konur að reyna að líkjast smástelpum en það ku víst verka einkar vel á karlpeninginn. Líklega er hrifning mín á skegglausum körlum á sama hátt merki um dulvitaða barnagirnd. Halda áfram að lesa
Greinasafn fyrir merki: Nærbuxnafemínismi
Er klofið á mér vísun í barnaklám?
Þegar almenningur vaknar til vitundar um skaðleg skilaboð fjölmiðla, er jafnan stutt í móðursýkina. Í gærkvöld hitti ég nokkrar ágætar konur á kaffihúsi og haldið ekki að klámvæðingin ógurlega hafi borist í tal. Við vorum allar sammála um að barnaklám væri ógeðfelld hugmynd en hinsvegar sýndist sitt hverri um hvað ætti að skilgreinast sem barnaklám. Af öllum þeim staðhæfingum sem komu fram um klám og kynlífsvæðingu, dreg þó mest í efa þá athyglisverðu hugmynd að það sé „vísun í barnaklám“ að fjarlægja kynhár.
Það sem málið snýst um
Í gær fékk ég bréf þar sem ég var beðin að skýra frekar afstöðu mína til kláms. Bréfritari (sem ég þekki ekki) segist sjá í mér feminista og er undrandi á því umburðarlyndi sem ég virðist hafa gagnvart þessum ógeðfellda iðnaði.
Með fullri virðingu fyrir píkunni
Nokkur orð um hórdóm
Á sama tíma og gjaldþrot barnungra krakka er sívaxandi vandamál, neysla ólöglegra fíkniefna orðin svo áberandi að samtök hafa verið stofnuð um lögleiðingu þeirra og helmingur þjóðarinnar er á geðlyfjum, Ísland hefur gerst aðili að árásrarstríði, ákveðið hefur verið að drekkja hálendinu og þjóðin fitnar og fitnar og skemmir í sér tennurnar, sjá fjölmiðlar og ákveðnir stjórnmálamenn ástæðu til þess að búa til stór og mikil vandamál úr kynhegðun landans. Halda áfram að lesa