Voðalega líður tíminn hratt. Ég flýg út á fimmtudag og hef eki náð að gera nærri allt sem ég hafði hugsað mér í þessari ferð. Sem betur fer eru það þó hlutir sem skipta ekki svo miklu máli. Ég náði að hitta flesta sem mig langaði og við náðum allri vinnu við bókina sem ég á annað borð get unnið. Réttarhöld í flugvallarhlaupsmálinu halda áfram á morgun og það er út af fyrir sig ágætt að ég skuli ná að vera viðstödd.
Sápan heldur sumsé áfram á morgun, ef ég finn þá tíma til að blogga.
Góðir hlutir gerast hægt.
Frábærir hlutir gerast hinsvegar í hvelli. Halda áfram að lesa
Ég skil son minn hinn mannfælnari svosem vel að vilja vera út af fyrir sig. Ég vil fá hann út til Danmerkur en ég skil svosem hans rök fyrir að vilja það ekki. Ég skil hinsvegar ekki í öðrum eins ruslasafnara að vera tilbúinn til að greiða morð og milljón fyrir afnot af húsnæði sem er á stærð við fataskáp. Halda áfram að lesa
Jæja, allt tekur þrisvar sinnum lengri tíma en maður reiknar með í upphafi en loksins sé ég fram á að bókin okkar verði útgáfuhæf, ekki seinna en um næstu mánaðamót.
Stóra vandamálið í augnablikinu er að snillingurinn og dugnaðarforkurinn hann Ingólfur er ósammála mér um úgáfuformið. Mér hefur þótt einstaklega gaman að vinna með Ingó. Hann skilur mig nógu vel til að velja svipbrigði og sjónarhorn sem ríma algerlega við andblæinn í textanum og það hefur engan skugga borið á okkar samstarf. Vandamálið er hinsvegar að honum finnst það ’öfgakennd’ hugmynd að pappírsnotkun sé í eðli sínu ofbeldi gegn trjám, og heldur fast við þá hugmynd að gefa hana út á pappír, þótt rafbók sé augljóslega hagkvæmari og umhverfisvænni kostur. Halda áfram að lesa
Það er ekki hlaupið að því að finna karlmann sem er í senn náttúrulega fallegur og ekki svo hávaxinn að ég líti út eins og skrípamynd við hliðina á honum. Hulla systir mín fann þennan brámyndarlega mann Ingvar Jóhannsson í hlutverk Ljúflings.
