Ég legg það ekki að jöfnu að stjaka við konunni sinni á fylliríi og að drepa hana með keðjusög að vel ígrunduðu máli. En smávegis ofbeldi er nú samt ofbeldi og við vitum ekkert hvert mörk hófsamra ofbeldismanna geta teygst ef þeir verða nógu reiðir. Þessvegna myndi ég ekki gefa nokkrum manni fleiri en eitt tækifæri til að lemja mig. Jafnvel þótt hann hefði bara danglað aðeins í mig með borðtuskunni, tæki ég því sem hættumerki og færi, ekki viku síðar heldur sama dag.

Ég legg fasistatilhneigingar íslenskra yfirvalda heldur ekki að jöfnu við Mussolíni og ég viðurkenni fúslega að íslenskir lögregluþjónar eru upp til hópa fremur hófsamir ofbeldismenn. (Það voru áreiðanlega ekki mjög margir sem komu að meint sjálfsmorði í fangaklefa í júní 2009.)

En fasismi er samt fasismi. Jafnvel þótt það sé ósköp hófsamur fasismi sem birtist í heimildum til að njósna um fólk sem ekki liggur undir grun um refsiverðan verknað.