Og andskotakornið, ég held að Maran sé að gera aðra atlögu að mér. Ég þarf á því halda akkúrat núna að beina kröftum mínum að öðru en held satt að segja að ég þurfi róttækari aðgerðir en þær sem fremja má með kústi og salvíu.

-Þegar ég sá þig fyrst hugsaði ég með mér að þú værir engin norn. En nú veit ég ekki hvað ég á eiginlega að halda, sagði Salvíumaðurinn þegar hann kvaddi.

Hvað hann átti við með því veit ég ekki. Kannski var kaffið kynngimagnað. Ég gaf honum kaffibolla en við áttum engin frekari samskipti. Ég fann ekkert að honum sem er kannski merkilegt út af fyrir sig. Yfirleitt er ég fljót að finna lúsersflötinn á annars æðislegum manni.

Rafmagnssnúruflækjumartröð tilveru minnar er á enda. Málarinn reddaði því eins og öðru. Nú sést hvergi snúrugöndull, hvorki í búðinni né heima. Svo er hann líka búinn að setja lýsingu í glerskápinn og hillurnar svo nú getur fólk séð það sem það er að kaupa án þess ég hafi þurft að fórna stemmningunni. Þetta getur ekki endað í öðru en fullkomnun. Halda áfram að lesa →

Einhver dýpsta speki bókmenntasögunnar kemur fram í Hafinu.

-Hefurðu einhverntíma vitað mann, sem misnotar ekki aðstöðu sem hann er í aðstöðu til að misnota?

Árni kallinn ku víst vera uppreistur. Hversu margir ætli þeir séu sem hafa vit á því að hylja slóð sína nógu vel til að þurfa ekki á því að halda að vera reistir upp. Hversu margir eru annars í aðstöðu til að misnota aðstöðu sína? Halda áfram að lesa →

Gluggatjöldin í búðinni minni eru skemmtileg. Maður sér ekki inn um þau en það er hægt að rýna út.

Í gær kom maður með ferðatösku og staðnæmdist við gluggann. Salvíumaðurinn. Hann kom ekki inn, heldur fór inn í hús við Garðastrætið. Þar býr hann þegar hann kemur í bæinn. Halda áfram að lesa →

Yndið mitt

Öllum konum finnst gaman að heyra að þær séu sexý. Hvort sem það stenst eður ei. Ég veit að ég get litið þokkalega út í þröngum gallabuxum og finnst það gaman. Hitt get ég sagt þér að æskudýrkun á sér mjög svo rökréttar skýringar. Konur verða alveg jafn ógeðslegar með aldrinum og karlar. Lærin á mér minna á Hraun í Öxnadal og þótt ég sé ekki stór, hefur Málarinn stórkostlegt vinnurými á bringunni á mér og næstum niður að mitti án þess að mjólkurkirtalbungurnar séu að þvælast fyrir. Halda áfram að lesa →

Líkami minn var skekinn eldingu þegar rann skyndilega upp fyrir mér að leikritaskrif síðustu ára höfðu fleiri hliðar en ég áttaði mig á og að höfundur verksins var þar ginningarfífl númer eitt, tvö og tíu. Maður heldur að maður sé að skrifa sápuóperu tilveru sinnar en kemst að raun um að maður er fastur í einhverri allt annarri sápuóperu þar sem aðrir hafa skrifað fyrir mann hlutverk sem er manni ekki að skapi. Ég efast æ meira um raunveru mína utan vefsögunnar. Hef bókstaflega engst af ógeði, skrifað eins og vindurinn, svitnað og skolfið, skitið og ælt, þambað vatn í lítravís til að þorna ekki upp. Slitið hjartanu jafn mikið á tveimur dögum og í venjulegri álagsviku. Samt ekki komið miklu í verk. Halda áfram að lesa →