Eins og strákurinn í unglingamiðuðu auglýsingum sparisjóðanna er skemmtilega skeleggur, þá slær það mig dálítið illa að sjá hvað staðalmyndir kynjanna virðast ennþá sterkar. Strákurinn hefur orðið, stelpan kinkar kolli til samþykkis en sýnir engin merki um frumkvæði eða sjálfstæðan karakter. Hún er meira svona til skrauts.
Merkilegt annars frjálslyndið okkar Íslendinga. Víða erlendis eru svona auglýsingar sem höfða beint til barna og unglinga bannaðar.
Þegar almenningur vaknar til vitundar um skaðleg skilaboð fjölmiðla, er jafnan stutt í móðursýkina. Í gærkvöld hitti ég nokkrar ágætar konur á kaffihúsi og haldið ekki að klámvæðingin ógurlega hafi borist í tal. Við vorum allar sammála um að barnaklám væri ógeðfelld hugmynd en hinsvegar sýndist sitt hverri um hvað ætti að skilgreinast sem barnaklám. Af öllum þeim staðhæfingum sem komu fram um klám og kynlífsvæðingu, dreg þó mest í efa þá athyglisverðu hugmynd að það sé „vísun í barnaklám“ að fjarlægja kynhár.
Skilaboð klámframleiðenda til ungra stúlkna:
-Ef þú ert flott og vilt fá staðfest að þú sért sexý, skaltu brosa þegar þér er boðið að koka sköndul á stærð við ljósastaur, láta herskara ljótra karla riðlast á þér, beygja þig fram og biðja um meira.
-Ef þú ert ekki flott en vilt gjarnan vera sexý samt, skaltu brosa þegar þér er boðið að koka sköndul á stærð við ljósastaur, láta herskara ljótra karla riðlast á þér, beygja þig fram og biðja um meira.
-Kynþokkafullar konur eru til í ALLT, ALLTAF með ÖLLUM:
Í gær fékk ég bréf þar sem ég var beðin að skýra frekar afstöðu mína til kláms. Bréfritari (sem ég þekki ekki) segist sjá í mér feminista og er undrandi á því umburðarlyndi sem ég virðist hafa gagnvart þessum ógeðfellda iðnaði.
Svei okkar samfélagi sem hlutgerir lifandi manneskjur, jafnvel heilu samfélagshópana.
