Óður til haustsins

Hvílíkur misskilningur, hvílíkur reginmisskilningur hjá honum Jóhanni að dagar haustsins séu sjúkir. Vissi hann það ekki maðurinn að haustið er súludræsa lífsins en ekki dauðans og að litklæðin eru tákn þess sem þrátt fyrir allt lifir veturinn af? Því náttúran veit að sú sem vill láta serða sig þarf fyrr eða síðar að fækka fötum og ekki síður vænlegt til árangurs að þær spjarir séu þokkalega eggjandi. Þessvegna skrýðist hún litum, ástríðulitum skrautflíkum sem auðvelt er að fella, dillar sér eftir hljómfalli vindanna og flettir sig klæðum, uns hún stendur allsnakin frammi fyrir pervasjónum almættisins; reiðubúin, blygðunarlaus, heilbrigð.

Kvæði handa Hugaskáldum

Hefðin bætir svart með sandi
sígilt stuðlar fjall við foss.
Einsemd bundin auðnarlandi
yndi tengir ástarkoss.

Nú skal gömlum klisjum kasta,
klæða ljóðið nýjum lit.
Gefa skít í forna og fasta
formsins úrelt stuðlastrit.

Hugabarn í bragarhætti
binda vill ei hjartans söng.
Fátt er hér um fína drætti
og frumleikinn í tækniþröng.

Og þó svo tímans straumar stefni
stuðlum fyrir dits og dár,
má sjá hér sömu yrkisefni
og undanfarin þúsund ár.

Ástin þungt hér virðist vega,
vonir, sorg og þögul þrá.
Flest við höfum furðanlega
fáu nýju að segja frá.

Í ljóðum hér þótt lítið sjái
listrænt töts ég trúi því,
að Hugaskáldsins hjartað slái
hefðarinnar takti í.

sett í skúffu í september 2002

Sólarsýn

Hátt uppi á grösugri
Gnitaheiði
fuglum er búin
vin á fjöllum.
Þar fella gæsir
fjaðrir á sumri,
hreindýrahjarðir
hagann þræða.

Þar falla fossar,
fuglar verpa,
þar vaxa grös
á víðum lendum.
Þar lifir Helgi
í hjartarlíki
sá er vargar
vógu í svefni.

Ormur vill ráða
rógmálmi skatna
Gimli skal reisa
á Gnitaheiði
Fáfni skal fórnað
friðlandi dýra
og um aldurdaga
auðlind sjúga.

Heilbrynju skrýdd
á Hindarfjalli
sefur Brynhildur
dóttir Buðla.
Einn hefur Sigurður
sverði brugðið,
vafureld ríður
að vekja brúði .

Frækn vill fé ráða
og friðland verja
ægishjálm orms
að engu virða.
Vel mun völsung
valkyrja eggja
Sigurdrífa
sólufegri.

Þá kemur hinn ríki
Regindómur
Níðhöggs hjálp
frá Niðavöllum
Guðrúnar bræður
Gjúkasynir
mág sinn sofinn
sverði leggja

Rænum, rænum
Regins arfi,
liggjum gull
á Gnitaheiði.
Vel skulum lýði
vopnum búa.
Sól tér sortna
sígur fold í fen.

Rútína

Vinna, éta, skíta
sækja börnin á leikskólann,
Hagkaup á föstudögum,
pizza á laugardögum.

Rútínan poppuð upp
með ponkulitlu stríði
heimsendir í beinni
og svo endursýndur

aftur og aftur

síendurtekinn veruleiki
tilbrigði við öryggi hvunndagsins

Tilbrigði við barnagælu

Litli gimbill, landið mitt,
liðið er bráðum sumrið þitt
nú mega sandar svíða
lappir og haus á lambinu mínu fríða.

Gimbilinn skal nú skera og flá,
skinnið hans saltar hélan grá.
Leitar sér fleiri lamba,
Landsvirkjun inn í Ver með kuta og kamba.

Litli gimbill, landið mitt,
látum virkja blóðið þitt
svo Evrópa megi úr áli,
framleiða fleiri vopn handa Pétri og Páli.

Nú er kátt í hverjum hól
kjötið má reykja fyrir jól.
Una því ánægð börnin.
Arfurinn þeirra er gollurinn og görnin.

Litli gimbill, landið mitt,
þótt leggist rotta á hræið þitt
og éti með tryggðatröllum,
klingir kátt í sjálfstæðissauðabjöllum.