Umræðan um Kiljuna og karlrembuna hefur ekkert verið sérlega áhugaverð. Við höfum eytt meira púðri í að þrasa um tölfræði en finna svör við mun áhugaverðari spurningu;hversvegna birtist minna af skrifum kvenna en karla? Hermann Stefánsson veltir upp nokkrum spurningum þar að lútandi í umræðukerfinu mínu: og eins og kemur fram í þessum pistli virðist skýringa ekki að leita í slæmu aðgengi kvenna að fjölmiðlum. Halda áfram að lesa
Nægjusemi er dygð. Við erum gjörsamlega heilaþvegin af því viðhorfi en um leið erum við heilaþvegin af markaðssamfélaginu sem stöðugt reynir að telja okkur trú um að hamingjan sé fólgin í því að fá meira. Meira af öllu og einkum því efnislega. Það er kannski ekkert skrýtið þótt margir séu í stöðugri hamingjukrýsu (jú það má alveg skrifa krýsa með ý). Halda áfram að lesa
Ég yrði hræðilegur hermaður. Ekki af þvi að ég gæti ekki undir neinu kringustæðum drepið. Reyndar held ég að ég ætti ekkert erfitt með það eftir stranga herþjálfun að líta óvininn sömu augum og krabbamein. Nei ekki þessvegna, heldur af því að ég myndi ekki hitta belju þótt ég héldi í halann á henni.
Og það gengi nú ekki, allavega ekki í her Bandaríkjamanna. Þeir gera sko alvöru kröfur um að hermenn hitti það sem þeir miða á
Ég er voða svekkt yfir því að Bandaríkjamenn ætli ekki að sjá um þetta einir en það er þó huggun harmi gegn að í raun eru það þeir sem stjórna Nato. Þessvegna er engin hætta á því að neinn deyi í Líbýu nema vondukallar. Ekki frekar en í öllum hinum stríðunum þar sem Bandaríkjamenn og Nató hafa frelsað kúgaðar þjóðir.
Ég er að verða ponkulítið leið á þeirri goðsögn að konur hafi slæmt aðgengi að fjölmiðlum. Ég dreg líka í efa að kvennakúgun og yfirgangur karla sé stóra skýringin á minni pólitískri þátttöku kvenna en karla. Halda áfram að lesa
Mér finnst ömurlegt að heyra fullfrískt fólk sem býr við almenna velmegun lýsa því yfir að það hafi ekki efni á að styrkja líknarstarf og önnur góð málefni. Átakið ‘Karlmenn og krabbamein’ er gott málefni og á skilið fjárstuðning. Mig setti þó hljóða þegar ég sá að einungis 2,2 af þeim 50 milljónum sem söfnuðust í fyrra runnu til rannsókna og heilar 30 milljónir runnu til átaksins sjálfs.
Fyrir rúmri viku sá ég því fleygt á spjallþræði á netinu að hlutföll kynjanna í sjónvarpsþáttum Egils Helgasonar, Kiljunni, væru 85 karlar á móti 15 konum. Halda áfram að lesa
Þegar ég var lítil prjónaði amma Hulla æðislega barnavettlinga. Þeir voru með klukkuprjónssmokk sem náði nógu hátt upp á upphandlegginn til að engin hætta væri úlnliðurinn væri óvarinn milli vettlings og úlpuermar og nógu víður til að hægt væri að nota hann utan yfir peysuermi. Halda áfram að lesa