Þakka hlýjar kveðjur og fullt af heimsóknum og gjöfum.
Ég er á leiðinni út að borða eitthvað hrikalega gott, ekki á gráa kettinum, heldur með gráa kettinum.
Kannski fáum við okkur heitan graut.
Greinasafn eftir:
Mælt af
Árið er hálfnað. Samkvæmt tölfræðinni er ævi mín líka hálfnuð.Dagana eftir fertugsafmælið mitt var ég oft spurð að því hvort ég fyndi fyrir miðaldurskrísu. Ég varð 41 árs fyrir tæpum 2 tímum og nei, ég bara finn ekkert fyrir þessari krísu enn. Að vísu hef ég svosem ekkert afrekað ennþá en ég var á alveg jafn miklum bömmer yfir því þegar ég var tvítug. Ég sé líka alveg hrukkunum fjölga með hverju ári en mér líður ekkert verr yfir þeim en mér leið yfir ímynduðum útlitsgöllum mínum 15 ára eða 23ja ára. Ætli það sé óeðlilegt að hafa ekki verulegar áhyggjur af því að maður sé að eldast?
Ég gekk í gegnum aldurskrísu um 17 ára aldur. Kveið því að verða fullorðin af því að ég hélt að því fylgdi svo mikil ábyrgð og að það hlyti að vera þrúgandi. Það reyndist mér auðveldara að vera fullorðin en barn. Mig grunar að það verði mér líka auðveldara að vera miðaldra en ung.
Ég hef aldrei verið mikið afmælisbarn en mér finnst samt alltaf stöðugt meira tilefni til að fagna því að vera á lífi. Hef aldrei skilið almennilega tilganginn með að hafa sérstakan dag á árinu til þess en kemst samt alltaf við af væmni yfir því að fá afmæliskveðjur. Var einmitt í þessum orðum skrifuðum að fá eina sem mér þykir sérdeilis vænt um.
Ég held annars að ég sé að endurheimta kynhvötina. Spurning hvort ég ætti ekki að halda upp á það.
Kapítalísk hamingja
Hva? Komast Íslendingar ekki á blað?Allar stjórnmálastefnur hafa það yfirlýsta markmið að skapa sem mesta hamingju handa sem flestum. Það virðist merkilegt nokk ganga betur eftir því sem velmegun eykst og vald dreifist á fleiri hendur. Halda áfram að lesa
Náttúrulega
Þjóðin er mætt í Grasagarðinn.
Ég treðst í gegnum mannfjöldann með hnút í maganum. Lenti einu sinni í því að troðast hreinlega niður á gólf á yfirfullum skemmtistað og varð slíkri skelfingu lostin að ég gleymdi bæði nafni og andliti mannsins sem bjargaði mér frá stórslysi. Ég hef alltaf orðið kvíðin í mannmergð síðan en svo er þetta líka bara eitthvað svo ógeðslegt. Iðandi mannhaf, mor. Það minnir svo á pöddur og það er alltaf eitthvað ónotalegt við að vera minntur á að maðurinn er padda. Að lokum komumst við að rétta básnum. Halda áfram að lesa
Aumingi
Æ hvað ég hef nú mikla óbeit á huglausu fólki og fávitum. T.d. þessum sem einn daginn kynnir sig með nafninu SS, þann næsta sem Gest og hann þriðja sem RA. Mikið vildi ég hitta þann einstakling augliti til auglitis svo ég geti sagt honum hvað mér finnst um hann. Það er bara hreinlega ekki sæmandi að birta orðbragð sem líkur eru á að ögri heimsmynd og grundvallar lífsviðhorfum saklauss fólks á opinni netsíðu. En fyrst þig langar svona mikið að hitta mig, kíktu þá bara í heimsókn næst þegar þú átt leið til landsins og ég skal bæta áhugaverðum kjarnyrðum í orðaforða þinn.
Yfirfærsla
Bara ekkert ísbjarnarútkall í allan dag. Ég er svo aldeilis hissa.
Ég hef tekið eftir því að það hversu illa mér líður í pólitíkinni, stendur ekki í neinu sambandi við það hversu alvarlegir hlutir eru að gerast í heiminum eða það hve illa maður verður var við firringu, spillingu, heimsku og gleymsku. Ég verð upptekin af pólitík þegar fólk sem mér þykir vænt um hegðar sér óskiljanlega. Líklega er þetta svona yfirfærsla. Eða kannski varnarháttur. Það er alltaf hægt að afgreiða pólitískar ákvarðanir sem fávitahátt en flestir hafa tilhneiginu til að halda að það sé eitthvað flóknara þegar maður botnar ekkert í þeim sem standa hjarta manns næst.
Mig langar að kynnast þessum.
WTF?
Hópur af ferðamönnum með asískt útlit. Enginn kann stakt orð í ensku en allir áhugasamir um rúnir og íslenskar jurtaolíur.
Eftir 20 mínútna mixtúru af actionary og pictionary kemur svo í ljós að þeir tala reiprennandi dönsku.