Stundum drekkum við stöllur mörg köff -og enginn tekur það nærri sér.
Stundum eru mörg drösl heima hjá mér, ef maður sé í letikasti… -engin viðbrögð.
Ein af mínum bloggkunningjakonum huxar daxdaglega -aldrei hafa lesendur hennar tilkynnt geðbólgur vegna þess.
Önnur zetur z víðazt hvar -og enginn taugadrullar á sig yfir því. Halda áfram að lesa →

Frábært að fá franska kvikmyndahátíð.

Ennþá betra væri það ef upplýsingar um myndir og sýningatíma væru almenningi aðgengilegar. Dagskráin sem er birt á netinu er nefnilega öll í rugli, vantar inn í upplýsingar um myndir, dagsetningar stemma ekki við vikudaga og sýningatímar virðast vera á einhverju flakki líka. Allavega var allt önnur mynd í boði en sú sem var auglýst á netinu þegar við Darri fórum í bíó á föstudagskvöldið.

Myndin sem við sáum (óvart) heitir Falinn og er verulega góð en það skyggði aðeins á að tæknimenn sem sáu um sýninguna virtust vera algerir viðvaningar. Ég geri ekki miklar kröfur í þá veru en finnst samt skipta dálitlu máli að myndin sé á tjaldinu en ekki einhversstaðar annarsstaðar.

Ég ætlaði að sjá meira í dag en dagskráin á netinu er ekki áreiðanleg, ekki birt í fréttablaðinu eða á vef Háskólabíós og miðasalan svarar ekki síma.

Eru aðdáendur evrópskar kvikmyndagerðar virkilega svo örvæntingarfullir að þeir flykkist í bíó bara til að sjá eitthvað sem er ekki amerískt, jafnvel þótt þeir viti ekkert hvað það er?

Viðfang giftingaróra minna heldur að það geti verið gaman að vera paur.
Ég hef oft velt fyrir mér hvað þetta orð merki og hvernig það hafi orðið til.
Kannski er það samsláttur úr pjakkur og gaur.
Höfuðpaurinn er þá aðalgaurinn, mesti pjakkurinn.

Kvenkyns paur hlýtur þá að vera pella. Samrunin pæja og gella.
Nema hún sé gæja?
Paurinn höstlaði gæjuna hljómar mun kúlla en pilturinn fékk stúlkunnar.

Gísa kemur líka til greina. Gella + skvísa.

Við nánari umhugsun er það líklega best.

Þegar ég mætti í fyrsta tímann reiknaði ég fastlega með því að meirihluti orkunnar færi í að halda mér í hver-ætti-svosem-að-mega-vera-að-því-að-góna-á-mig gírnum, slettandi appelsínuhúðinni meðal átján ára álfakroppa.

Það hefur samt lítið reynt á sjálfstraustið því flestar þeirra reyndust vera hinar húsmóðurlegustu júffertur og álíka kýrlegar í hreyfingum og ég sjálf. Annars fer orkan í að fylgjast með og reyna að samhæfa mjaðmir, arma og fótleggi svo maður má svosem ekkert vera að því að horfa á hinar.

Það merkilega er að ég þarf ekkert að hafa fyrir því að vera jákvæð. Ég hef ekki viljað slá neinu föstu um það fyrr, en nú er ég búin að mæta í fimm tíma og hlakka til að mæta á morgun. Án þess að hafa eytt svomiklu sem fimm mínútum í að heilaþvo sjálfa mig.

Það er semsé til hreyfing sem er skemmtileg í eðli sínu.
Magadans.

Ég átti góða helgi með Darra (sem er eiginlega engin pysja lengur). Sáum Manntafl á laugardagskvöldið, ég heyrði söguna lesna í útvarpið þegar ég var krakki og hef alltaf hrifist af henni. Varð sannarlega ekki fyrir vonbrigðum með Túlíneus í öllum hlutverkum. Halda áfram að lesa →

-Ég er orðin svo leið á þessu basli. Það er alveg sama hvað ég vinn mikið, ég á aldrei afgang, sagði hún.
-Trixið er fólgið í því að halda sama lifistandard þótt tekjurnar hækki, sagði ég. Ekki kaupa þér föt sem þig vantar ekki, tala meira í símann eða hafa dýrari mat þótt þú takir aukavinnu eða klárir að borga upp eitthvert lán.
-Ég veit það svosem, svaraði hún, og ég dáist að þér. Málið er bara að ég gæti ekki lifað eins og þú.
-Hvernig þá?
-Bara, gert aldrei neitt og borðað þennan mat sem þú borðar.
Halda áfram að lesa →