Du Prés ráðleggur mér að æfa mig í almennu kjaftæði (small talk) Satt að segja finnst mér meiri áskorun að halda uppi samkvæmisblaðri um bólfarir en listaverk, enda þótt du Prés telji það umræðuefni ekki henta. Ég held að sé alveg eins hægt að halda uppi innhaldslausu þvaðri um það eins og hvað annað. Bara að virða regluna um að hafa ekki of sterkar skoðanir og halda umræðunni á ópersónulegu plani. Býður líka upp á möguleikann á nánari kynnum. Halda áfram að lesa →

Almennt er snjallt að gera allt sem maður vill og ekkert sem maður vill ekki.

Stundum rekst þetta tvennt á en fólk sem er ekki þeim mun eigingjarnara og heimskara velur sjaldan kost sem er beinlínis skaðlegur. Mann langar kannski að aka yfir á rauðu ljósi en það þarf ekki mikinn ástríðuhita til að langa ennþá meira að komast heim án þess að drepa einhvern. Halda áfram að lesa →

Á nýju tungli er við hæfi að fara í vakurleikaviðgerð.

Eftir síðustu tilraun til að gerast iðnaðarmaður, framdi ég vakurleikaviðgerð á sjálfri mér. Fólst hún í því að fela ummerkin eftir fúgusparslið (ég neita að skirfa spartl) með hvítum plastnöglum. Það reyndist hvorki fögur lausn né endingargóð. Úr því var bætt í morgun og verða hinar nývökru hendur mínar til sýnis í Nornabúðinni í dag. Einnig verður opið hús heima hjá mér í kvöld, svo þeir sem komast ekki til að berja krumlur mínar augum á vinnutíma, geta komið og vottað þeim aðdáun sína heima.

Síðustu daga hafa tveir bílastæðaverðir húkt í bílahúsinu á Vesturgötu eða á stéttinni fyrir utan það allan daginn. Í hvert sinn sem bíll kemur í húsið eða fer, skrifar annar þeirra eitthvað í bók á meðan hinn drekkur kaffi.

Þetta hljóta að vera mjög mikilvægar upplýsingar sem þeir eru að skrá, fyrst bílastæðasjóður er með tvo menn á launum við það. Halda áfram að lesa →

Ég er að prófa nýja gerð af tarotspilum sem ég næ ekki alveg kontakt við. Þau halda því fram fullum fetum að í dag muni dramatískir atburðir eiga sér stað. Síðasta helga véð muni falla, einhver hafi af mér mjög persónuleg afskipti þvert gegn vilja mínum og ég muni tapa sakleysi mínu.

Ég hlýt að túlka þetta á þann veg að einhver muni reyna að bora í nefið á mér. Nasirnar eru allavega einu líkamsop mín sem enginn hefur ennþá svo ég muni, fálmað í eða gert sig líklegan til að slefa á að mér forspurðri.

Crowley segir hinsvegar að þetta verði afskaplega venjulegur dagur. Ég treysti hans spilum satt að segja betur.

–Var partý? spyr ég og legg frá mér krossgátuna.
–Nei, ég svaf í nótt, svarar hann.
-Og hvað rekur þig á lappir kl. 7 á sunnudagsmorgni?
-Ég vaknaði til að hitta þig. Ef ég þekki þig rétt verður þú farin að vinna um hádegi.
-Vaknaðirðu alvöru til að hitta mig?
-Mmmm. Má ég leggjast hjá þér?
-Já, ef þú ferð úr skónum, segi ég og færi mig.
-Mig langaði að sofa lengur, segir hann, en ég hef vanrækt þig og þá fer postulínsbrúðan í þér að halda að mér sé sama um þig. Ég vil frekar leiðrétta það en að sofa fram eftir.

Höldum hvort um annars úlnlið. Krossgátan má bíða. Maðurinn er aldrei alveg einn.