-I don´t play games, -segir sjálfviljugur þátttakandi í battsjellorþáttunum. Og dindilinn sem kom sér sjálfur í þá aðstöðu að þurfa að hafna sæg kvenna, segist ekki vilja særa neinn.

Eru það bara fávitar sem vilja vera með í þessum þáttum?

Nornabúðin er orðin einsárs.

Á þessu fyrsta starfsári hefur margt gerst sem skiptir máli. Við erum búnar að gera allskyns hluti sem iðnaðarmenn eru lengur að, stækka búðina, búa til fullt af allskonar og uppgötva fullt. Það er samt þrennt mikilvægt sem okkur hefur ekki tekist á þessum 365 dögum:

-Við erum ekki ennþá búnar að fá nafnspjöldin sem Prentmundur lofaði okkur fyrir mörgum mánuðum og þóttist m.a.s. einu sinni vera búinn að prenta.

-Við erum ekki búnar að fá stimpil með lógóinu okkar. Heiða pantaði reyndar stimpil en fékk hann afgreiddan með lógói fyrirtækis við Laugaveg sem hvorug okkar hefur nein tengsl við. Við vildum hann ekki.

-Við erum ekki búnar að fá afsláttarkort hjá Bílastæðasjóði. Reyndar erum við búnar að borga fyrir símastæði en það virkar ekki og þeir sem sitja fyrir svörum hjá Bílastæðasjóði, virðast allir vera náskyldir þessum tveimur starfsmönnum sem voru á launaskrá hjá Þjónustuveri símans á síðasta ári, eða allavega með sama syndromið.

Þetta verða sumsé baráttumál næsta árs.
Ég er allavega staðráðin í því að næsta árið skal ég hvorki flísaleggja né brjóta veggi. Helmingur mannkynsins er hannaður til þess að sinna slíkum verkefnum og ég fylli EKKI þann helming.

Ég gaf búðinni minni heftara í afmælisgjöf. Hún hefur nefnilega ekkert með hring að gera. Ég elska búðina mína.

Nú fer að styttast verulega í það að ég fái sama syndrom og Anna, sem kiknar í hnjánum þegar hún sér Mustang. Mustang er nefnilega svo illilegur, segir hún. Að vísu er ég líklegri til að falla fyrir laglegu reiðhjóli en Mustang. Vinkonum mínum mun aldrei stafa ógn af mér þegar karlmenn eru annars vegar.

Síðast þegar ég vissi var Sæti Sölumaðurinn í útlöndum með syni sínum. Líklega ekki í lopapeysu samt. Hann hlýtur að vera kominn heim aftur, eða alveg að koma heim. Hólí fokk. Maðurinn á barn á réttum aldri og sinnir því m.a.s. Einhverntíma hef ég kiknað í hnjánum af ómerkilegra tilefni.

Versta helvíti að handlaginn heimilisfaðir er efstur á óskalistanum hjá mér en Sæti Sölumaðurinn segist hinsvegar vera að leita að einnota dræsu. Spurning hvort ég ætti að bregða mér í gærugallann og láta reyna á staðfestu hans gagnvart því markmiði.

Hann kann hvort sem er áreiðanlega ekkert á borvél.

Maðurinn sem fékk flugu í höfuðið kom í búðina til mín í dag. Tjáði mér að við Heiða hefðum birst honum í draumi, fljúgandi á kústum. Draumur þessi hefði opinberað hæfileika hans til að stjórna veðrinu, hann hefði vaknað, gengið út, fórnað höndum og hrópað „opnist þið himnar, skíni sól“ og það gekk eftir.

Því næst játaði hann mér ást sína og færði mér að gjöf ísskápasegul með mynd af uppáhalds kúnni sinni.

Ég þarf víst ekki að kvarta um athyglisskort loðnara kynsins í dag.

Setjum sem svo að maki þinn tilkynni sambúðarslit nokkrum dögum fyrir brúðkaupsafmæli og þú værir þegar búin að kaupa gjöf handa honum, hvern fjandann ættirðu þá að gera við gjöfina?

-Væri ekki full kaldhæðnislegt að færa honum hana samt?
-Kannski gætirðu gefið honum hana við annað tilefni en málið er að ÞÚ veist hvað hún táknar og þú varst búin að sjá fyrir þér hvernig þið mynduð fagna þessum áfanga.
-Henda henni til merkis um að það hafi hvort sem er ekkert verið að marka þetta samband? Kommon, ef þú ert orðin ólétt, þá geturðu ekki bara gleymt sæðisberanum.
-Fara í fóstureyðingu OG henda gjöfinni. Það væri hátt verð fyrir eina litla ástarsorg.

Það er lúxus ríka mannsins að geta velt sér svona upp úr ímynduðum aðstæðum. Hvaða ímynduðu dramaköst skyldi Mammon færa mér næsta sumar?

Hvað í fjandanum er eiginlega að mér? Heilabilun?

Þegar notalegur, glaðvær karlmaður, hjálpsemin uppmáluð og ekkert nema séntilmennskan, duglegur og kann á borvél, með fjármálin í lagi, ekkert óuppgert fyrrikonudrama, með heilbrigð og stálpuð börn, heilbrigð lífsviðhorf, reyklaus hófdrykkjumaður, snyrtilegur í umgengni og yfirhöfuð vænsti náungi, sýnir mér áhuga (einlægan áhuga en ekki kynferðislega áreitni) verð ég álíka ástríðufull og frosin ýsa. Halda áfram að lesa →

Jamm, ég lenti sumsé í löggunni.

Við Anna fórum á djammið á föstudagskvöldið. Ég er ekki góð í því að djamma. Held svei mér þá að ég hafi staðið mig betur í frystihúsinu á Tálknafirði forðum daga (aldrei hefur hæfileikaleysi mitt rist dýpra, hvað þá áhugaleysið) og fór heim edrú, ein og með sjálfstraustið í molum. Reyndi að sannfæra sjálfa mig um að færni manns til að skilja skemmtanagildi þess að öskra upp í eyrun á ókunnugu fólki, jafnframt því að berjast gegn súrefnisskorti og táraflóði af völdum reykeitrunar á þeim tíma sem náttúran ætlaði okkur að vera sofandi, væri ekki algildur mælikvarði á manngildi fagurrar konu. Það mistókst. Halda áfram að lesa →