Ástríður er gott og gilt kvennafn, sett saman úr ást og -ríður (þessi Ríður er fremur fjöllynd) með áherslu á ást. Ást-ríður. Ástríður stírða aftur á móti á mannssálina og þær þurfa ekkert endilega að tengjast ást. Þessvegna er áherslan á á-ið. Semsagt á-stríður. Mikið vildi ég að auglýsingastofur og fjölmiðlar gerðu þá kröfu til starfsmanna sinna að þeir tileinki sér þokkalegt málfar, m.a. framburðarmun á Ástríði og ástríðum.
Ármann Jakobsson skrifar það skynsamlegasta sem ég hef nokkurntíma lesið um samkynhneigð og frjálsar ástir. Greinin birtist á Múrnum í gær.
Reyndar þyrfti ég líklega stranga sálfræðilega innrætingu til að langa til að sofa hjá konu, eldri borgara eða Suður-Afríkana en mér er eiginlega nokk sama hvort smekkur minn ræðst af genum eða einhverju öðru. Auk þess ætti manni að vera frjálst að skipta um skoðun á þessu sem öðru. Ég tek því undir með Ármanni. Við þurfum ekki genaskýringu eða aðra hækju til að afnema afskiptasemi ríkisvaldsins af kynlífi og sambúðarformi.
Mér finnst nú út af fyrir sig orka tvímælis að stór fréttamiðill bjóði almenningi að beintengja blogg við fréttir sínar og þegar sami miðill vísar sérstaklega í eina bloggfærslu af mörgum sem skrifaðar hafa verið um sama mál, dettur manni fyrst í hug að þar sé á ferðinni fræðileg, að a.m.k. málefnaleg umfjöllun.
Í þessu tilviki er það alls ekki raunin. Umrædd færsla er órökstuddur sleggjudómur yfir klámframleiðendum, Hótel Sögu og Icelandair. Vel má vera að þetta séu allt saman hin mestu skítafyrirtæki og ég get vel skilið að Sóleyju Tómasdóttur finnist þetta fólk ógeðfellt. Hún er líka í fullum rétti með að flíka tilfinningum sínum í garð þessa iðnaðar og þess tiltækis að halda klámþing á Íslandi, í sinni eigin vefbók. Ég skil hinsvegar ekki hvernig fréttamönnum Moggans dettur í hug að það sé viðeigandi að vísa í rakalausan tilfinningavaðal eins og hann væri fréttaskýring.
Nú hefur Kastljósið klæmst á Breiðavíkurdramanu þrjú kvöld í röð. Mesti safinn búinn úr Byrginu í bili og allir búnir að fá nóg af því að runkast á heyrnleysingjanauðgunum.
Trendið er greinilega: níðingsháttur gagnvart smælingjum (með séstakri áherslu á kynferðislegan subbuskap) í skjóli ábyrgðarlausra yfirvalda. Útfært með tilbrigðum. Búið að dekka fatlaða, fíkla, börn. Ég spái því að næst verði klæmst á aðbúnaði á Kleppi fyrr á árum -og að sjálfsögðu verður boðið upp á safaríkar nauðganasögur þaðan. Frá Kleppi beint yfir í gamalmenni sem voru svelt, illa skeind og kynferðislega misnotuð á einhverju hjúkrunarheimili. Þar næst kemst upp um sláturhúsaperra með kvalalosta. Þar næst verður skítahrærivélin færð í einhvern annan flokk fötlunar, líklega verður Kópavogshælið afhjúpað með tilheyrandi skítarunki.
Allt undir því yfirskini að svona hlutir megi ekki endurtaka sig, þótt augljóslega sé tilgangurinn sá að markaðssetja efni sem höfðar svo sterklega til hinna lægstu hvata mannskepnunnar; að fróa veraldarangist sinni með harmaklámi og finna til sín með því að hneykslast á vömmum og skömmum náungans.
Hvaða fáráður innleiddi orðs-krípið „heildrænt“ í íslensku? Færið mér hann og ég mun bíta af honum hausinn.
-Einhverju sinni sinni auglýsti bílaþvottastöð „heildræn bílaþrif“.
-Einu sinni sá ég auglýst einhverskonar jóganámskeið sem átti að fela í sér „heildrænar lausnir í bakverkjum“. Ekki einu sinni við bakverkjum heldur í þeim.
Heildræn hryggsúla held ég þó að slái öllu út.
Grimmd araba er yfirgengileg. Þeir fremja hefndardráp á fjöldamorðingjum. Það er nú eitthvað annað en Bandaríkjamenn. Þegar þeir lífláta sakamenn þá er það ekki af hefndarhug heldur af… Já. Allavega er það ekki hefnd. Meira svona… Já. Svo við höldum okkur nú við efnið; grimmd araba semsé…
… að vera gleyptur að hálfu leyti og lifa það af.