Greinasafn eftir:

Ljóð fyrir ógrátinn Íslending

Birt þann af

Andartak þagnar.
Hrafnskló við brjóst.
Hvort mun það Huginn
sem rekur klær milli rifja
eða Muninn sem sífellt rýfur
í marggróin sár?

Kyssir kólralskó
og ég sé í augum þér spurn
bak við litaðar linsurnar.
„Hvað hendir hjarta þess
sem verður þér náinn?“

„Engar áhyggjur ljúfastur,
hrafnar kroppa náinn
-að endingu
en þú ert nú lifandi enn.“

Lifandi enn
og þó stendur haugurinn opinn.
Flýgur hrafn yfir
og enginn þig svæfir.

Vættaseiður

Birt þann af

Við þennan seið á helst að nota svipu.

Galið kvæðið og látið smella í svipunni í hvert sinn sem þið berið fram „dl“ hljóð (eins og ll í smella). Þetta er annarlegt í fyrstu skiptin því maður hneigist til að koma sér upp takti og það er dálítið óþægilegt að brjóta hann en tilgangurinn er einmitt sá að brjóta upp hugsanamynstur og þegar það tekst gerast undarlegir hlutir. Þeir sem eiga ekki svipu geta notað spaða eða bara klappað í lófann á sér. Halda áfram að lesa →

Saga handa Anonymusi

Birt þann af

Einu sinni var lítið lýðræðisríki sem hét Afþvíbaraborg. Í Afþvíbaraborg giltu lög og reglur eins og í öðrum lýðræðisríkjum. Afar sanngjörn lög og fullkomin. Ein greinin í lögum um rétt manna til atvinnu, kvað t.d. á um að menn mættu byggja ljótar og illalyktandi síldarbræðsluverksmiðjur í almenningsgörðum, ef þá langaði í nýjan fjallajeppa. Í lögum um gagnkvæma framfærsluskyldu hjóna sagði að menn mættu beita maka sína „líkamlegum hvatningaraðgerðum innan hóflegra marka“ ef þeir leggðu ekki nógu mikið til heimilisins. Svona var nú réttarfarið fullkomið í Afþvíbaraborg. Allt skráð í bókina með milligreinum, reglugerðum og öllu. Halda áfram að lesa →