Svo virðist sem Facebook skilgreini helgiathafnir sem barnaklám. Ég póstaði mynd af trúarathöfn á Facebook í morgun, í tilefni af umræðunni um forhúðarfrumvarpið. Ég náði reyndar ekki einu sinni að pósta henni því áður en hún birtist fékk ég þessa tilkynningu:
Halda áfram að lesa
Greinasafn fyrir merki: samfélagsmiðlar
Mun ritstjórnarstefna Sykurbergs hafa áhrif á bloggið?
Samkvæmt þessu ætlar FB að fara að takmarka hversu mikið við sjáum af efni frá fréttamiðlum. Það sama hlýtur þá að gilda um bloggfærslur sem við deilum. Halda áfram að lesa
#gæfumunur_ 2
Að sofa út og byrja daginn á því að liggja í rúminu
og láta hugann reika eins lengi og mann langar.
#gæfumunur_
Einhverntíma tók ég upp á því að safna saman dæmum um hluti sem gleðja mig án þess að vera ómissandi. Allt þetta sem er nógu mikilvægt til að gera lífið betra en þó ekki svo mikilvægt að það gera lífið verra að hafa það ekki. Ég setti inn færslur á Twitter undir merkinu #gæfumunur_ Halda áfram að lesa
Nýtt feitabollublogg og fleira
Ég hef lítið notað Facebook-síðuna sem ég setti upp fyrir norn.is á sínum tíma og síðustu tvö árin hefur hún að mestu leyti verið lokuð. Enda lítill tilgangur með því að vera með virka síðu sem aldrei er uppfærð.
En nú er ég búin að opna hana aftur og ætla að prófa að vera sæmilega virk þar a.m.k. út ágúst. Halda áfram að lesa
Blogggáttin 2017
Ég var að skrá norn.is á Blogggáttina en ég hef ekki fylgst með henni í mörg ár. Listinn yfir mest lesnu blogg ársins hefur ekki verið uppfærður frá 2011. Mér sýnist reyndar að stórir netmiðlar sem hafa auglýsingatekjur, og eru uppfærðir oft á dag, hafi nánast yfirtekið Bloggáttina. Þeir sem halda úti sínum eigin lénum eru lítt sýnilegir og bloggarar sem birta skrif sín á bloggsvæðum stóru miðlanna eru í þeirri undarlegu stöðu að keppa um athyglina við miðlana sem þeir skrifa fyrir, frítt. Halda áfram að lesa
Post mortem
Bloggið er dautt. Þá á ég við perónulega bloggið sem var vinsælt á árunum 2002-2012, þar sem fólk sagði sögur úr hversdagslífi sínu og viðrar pælingar sínar um daginn og veginn. Ekki reyndar alveg steindautt en Þórdís Gísladóttir er kannski síðasti móhíkaninn. Halda áfram að lesa