3000 plöntur. Ekki 30 heldur 3000. Ég sé nú ekki í hendi mér að íslenskir kannabissalar og neytendur ætli neitt að láta stöðva sig.

Ég held að mikil og tíð vímuefnaneysla sé afar óheppileg og til þess fallin að rýra lífsgæði og skemma annars hæfileikaríkt fólk. Ég hallast þó meira og meira að því að það sé í skársta falli tilgangslaust og í versta falli mannréttindabrot að reyna að hindra fullorðið fólk í því að eyðileggja líf sitt. Ég er ekki hlynnt lögleiðingu á hassi, en það er bara vegna þess að ég er hrædd um að á meðan nágrannalöndin leyfa það ekki, yrði lögleiðing til þess að við þyrftum að taka á móti fleiri fíklum og afbrotamönnum en við ráðum við og ekki er umburðarlyndi okkar gagnvart pólitískum flóttamönnum svo mikið að ástæða sé til að ætla að við stæðum okkur vel gagnvart eymingjum.

Þjónar það tilgangi að eltast við kannabisframleiðslu? Er þörf á því?

Setjum sem svo að kannabis verði ekki lögleitt en yfirvöld hætti samt að skipta sér af því líkt og gerðist með guðlastið og klámið á sínum tíma. Hvaða afleiðingar hefði það? Hefur aukið umburðarlyndi gagnvart klámi haft í för með sér vandamál? Hefur t.d. kynferðisofbeldi aukist? Er almenningur jákvæðari gagnvart barnamisnotkun? Hvað með guðlastið? Hefur reiði Gvuðs bitnað verr á okkur eftir að lögreglan hætti að handtaka menn fyrir að gera grín að trúnni? Eru guðslastarar orðnir að samfélgaslegu vandamáli? Eru önnur vandamál fylgifiskar þessa frjálslyndis?

Eykur það raunverulega félagsleg vandamál að láta gras- og hassreykingar í friði eða myndu þeir sem reykja sér til óbóta bara drekka sig í hel ef þeir fengju ekki sitt stöff? Hvað myndi gerast?

Æ og greyin mín farið ekki að mæla með lögleiðingu í lækningaskyni. 99% þeirra sem vilja láta lögleiða kannabis eru ekkert lasnir, þeim finnst bara gott að reykja og/eða þola ekki forræðishyggju.