Þessi bloggari kærir sig ekki um að heyra álit annarra og leyfir því ekki umræður á blogginu sínu en þar sem vera má að einhverjir þeirra sem hafa velt sömu hugtökum fyrir sér hafi meiri áhuga á samræðu en einræðu, skal ég taka að mér að útskýra þessi hugtök sem að hobbýfemisma undanskildum falla undir það sem ég kalla „dólgafeminisma“ (vulgar feminism) þ.e. feminisma sem setur hugsjónina ofar heilbrigðri skynsemi og valtar yfir rétt annarra.
Hobbýfeminsti er manneskja sem stundar feminisma eins og áhugamál fremur en lífsgildi. Getur þannig talað eins og feministi þegar aðstæður bjóða upp á það en gengst undir viðhorf feðraveldisins í daglegu lífi. Frístunda-istar eru til meðal alls hugsjónafólks og út af fyrir sig athyglisvert að þessi bloggari hafi aldrei heyrt um fyrirbæri eins og frístundahippa og sófakomma, eða hafi ekki áttað sig á tengingunni.
Forréttindafeministar eru þeir sem telja bestu leiðina eða jafnvel þá einu til að ná jafnrétti kynjanna, þá að veita konum forréttindi. Sú hugmynd endurspeglast t.d. hjá þeim sem berjast fyrir kynjakvótum en gefa svo skít í þá þegar hallar á karlmenn.
Forréttindafeminismi er náskyldur fórnarlambsfeminisma (sem bloggarinn nefnir ekki en ég hef heyrt að vefjist fyrir sumum þeirra sem kenna sig við feminisma.) Fórnarlambsfeminisminn gengur út á það að demonisera karla og draga upp þá mynd af konum að þær séu í öllum tilvikum fórnarlömb, kúgaðar verur, ófærar um að taka nokkra ábyrgð á eigin gjörðum eða eigin viðbrögðum við ógeðfelldum uppákomum.
Forréttindafeminismi og fórnarlambsfeminismi skarast og stundum er lítill munur á þessu tvennu. T.d. afneita forréttindafeministar því gjarnan að nokkurt kynbundið óréttlæti gagnvart karlmönnum fyrirfinnist. Fórnarlambsfeministinn sér það hinsvegar en finnst það ekki skipta máli, þar sem karlar standi í „sögulegri skuld“ við konur vegna forréttinda og yfirgangs forfeðranna.
Feminazismi var upphaflega notað um þær sem börðust fyrir frjálsum fóstureyðingum. Á Íslandi eru 3-4 fóstur deydd daglega, langflest af því að börn eru óvelkomin í samfélögum sem kenna sig við lýðræði og velferð. Þeir sem líta á fóstur sem ófædd börn fremur en ómerkilega frumukekki, sjá þessa stefnu sem helför. Í dag nota því miður margir þetta orð sem uppnefni á alla feminista sem þeim þykja ekki nógu hófsamir og þar með missir það merkingu sína.
Fasystur og nærbuxnafeminstar eru hvorttveggja heiti úr minni smiðju.
Fasystur eru yfirvaldsfeministar sem skilja ekki muninn á róttækni og fasisma. Þessi gerð feminisma er öfgakennt afbrigði kynferðislegrar forræðishyggju og kemur hvað skýrast fram í yfirgangi og þöggun gagnvart hórum og öðrum konum sem starfa í klám- og kynlífsþjónustu. Fasystur buðu þokkalega upp á þennan titil með því að bregða sér í lögguleik undir slagorðinu „stóra systir fylgist með þér“ og grafa þannig undan afkomumöguleikum kvenna sem yfirgáfu fjölskyldu sína og heimaland, ekki til að hanga á horriminni við að segja „poka?“ í matvörubúðum, heldur til að komast út úr fátæktinni.
Nærbuxnafeministar eru ekki feministar sem ganga í nærbuxum heldur þeir feminstar sem telja það eitt stærsta forgangsmál jafnréttisbaráttunnar að gæta þess að annað kvenfólk haldi brókunum uppi um sig. Nærbuxnafeministar sjá allan klám- og kynlífsiðnað sem árás á konur og trúa því staðfastlega að það sé útilokað að nokkur kona geti tekið þátt í slíku sjálfviljug. Nema þegar staðreyndirnar æpa svo hátt að enginn heilvita maður getur hundsað þær, þá verða þau hundruð þúsunda kvenna sem sjálfviljugar starfa í þessum bransa að ,,örfáum undantekningum“.
Nærbuxnafeministar eru með klámvæðinguna á heilanum og sjá hlutgervingu og kvenfyrirlitningu allsstaðar, t.d. í þessum nærbuxum sem eru til í unglingastærðum (en ekki á 8 ára börn eins og einhver hélt fram á snjáldrinu í síðustu viku.) Áletrunin, „Let me eat cake“ sem er líka notuð á boli og fleiri flíkur ku víst þykja klámfengin. Ég sá það að vísu ekki strax en þegar ég fór að skoða myndina sá ég klámið. Þetta er tveggja laga terta sem augljóslega táknar samfarir en sú merking er undirstrikuð af bylgjumynstri á kökubotnunum. Þeir eru skreyttir með sælgæti sem gefur til kynna að konan eða unglingstelpan sem klæðist brókunum sé neysluvara. Ætla má að krem eða sulta sé á milli laga og fátt er nú dónalegra en krem, nema ef vera skyldi sulta. Ofan á kökunni eru þrjú kerti sem tákna að neyða beri konur til að taka þátt í eldfimum þríhyrningi og einnig tvö stjörnuljós sem eiga að varpa glamúr á ofbeldið.
Nærbuxnafeminstar eru einnig mjög uppteknir af kynferðisofbeldi en munurinn á þeim og flestum þeirra sem hafa áhyggjur af nauðgunum, er sá að þeir sjá nánast allan dónaskap og aulagang karla í kynferðismálum sem ofbeldi gegn konum og reyna aukinheldur gjarnan að vinna málstað sínum fylgi með því að ýkja tölur um kynferðisofbeldi gegn konum og börnum, klámnotkun karla og ósæmilega kynhegðun þeirra. Í Bandaríkjunum gengur nærbuxnafemnisminn svo langt að litlir drengir sem hafa gerst forvitnir um sköpulag telpna eru leiddir í járunum fyrir dómara og dæmdir til langrar fangavistar fyrir kynferðisglæpi. Ekki er ráð nema í tíma sé tekið.
Nærbuxur eru vissulega klæðnaður Satans, hannaðar til þess að skerast upp í rassskorur og inn í spikkeppi þannig að nærbuxnaeigandinn lítur út fyrir að hafa bæði undirrass og yfirrass. Flestar nærbuxur eru eingöngu nýtilegar til þess að halda tíðabindi á réttum stað eða, ef þær eru úr hýjalíni, til að hindra karlmenn í því að hugsa rökrétt. Það er goðsögn að nærbuxur haldi á manni hita, nema þá ullarbrækur sem eru reyndar brúklegar í frosthörkum. Vítt ullarpils þjónar annars best þeim tilgangi að halda dýrðinni heitri rétt eins og belgvettlingar höndunum, en að ganga í nærbuxum úr öðru efni en ull undir því er jafn tilgangslaust og að ganga í bómullarhönskum.
Sjálf er ég ekki nærbuxnafeministi en í tilefni þessarar færslu brá ég mér í hlutverk fórnarlambs klámvæðingarinnar og klæddist nærbuxnabúrku. Eins og sjá má koma nærbuxurnar að verulegu gagni því án þeirra væri ég sérlegt fórnarlamb mansals, rétt eins og strípalínurnar sem mega bara glenna sig í nærbuxum en ekki án þeirra. Takið eftir þvottamiðanum á nærbolsbúrkunni. Hann táknar augljóslega að þær konur sem sjálfviljugar bera á sér kroppinn vita ekkert hvað þær eru að gera, heldur eru þær augljóslega heilaþvegnar á 40 gráðum og sennilega búnar að fara í gegnum þeytivindu klámvæðingarinnar líka.