Ég hefði varla trúað því að óreyndu að ég tæki skilnað fólks sem kemur mér ekkert við svona nærri mér. Ég er heldur ekkert svo uppvæg yfir fjölskylduharmleiknum, þau setja áreiðanlega alveg nóg púður í hann sjálf, það er öllu heldur geðshræringin yfir því að trú mín á ástina hefur skaddast enn eina ferðina og var hún örótt fyrir. Halda áfram að lesa
Greinasafn fyrir merki: … og ég sé það fyrst á rykinu
Húsráð Lærlingsins
Nornin: Þetta er eitt af hinum tilvistarkreppandi vandamálum ríka mannsins. Ég hef gaman af því að fá vín með matnum eða rjómalíkjör með kaffinu af og til en ég get ekki drukkið mikið. Svo er áfengi nautnavara en ekki nauðsyn og þegar ég á fullt af útrunnu víni heima, finnst mér ekki siðferðilega stætt á því að kaupa nýtt.
Lærlingurinn: Þú þarft ekkert að henda því sem skemmist. Þú bara gefur rónunum það. Þeim er alveg saman þótt rjómalíkjörinn sé farinn að súrna eða vínið langstaðið. Þú ferð með gamalt brauð niður að tjörn og gefur öndunum og svo með gamalt vín upp á Arnarhól og gefur rónunum. Kaffihús og krossgáta á eftir. Yrði það ekki bara góður sunnudagur?
Kannski bara það. Og ég sem var næstum búin að henda tæpum lítra af rósavíni síðan um áramót. Að mér skyldi ekki detta þetta í hug sjálfri. Kannski ég rölti niður í Austurstræti og kaupi mér karamellulíkjör.
Þessi dagur markar tímamót í lífi mínu
Uppeldishlutverki mínu er formlega lokið. Ég reikna með að viðhalda móðurlegri afskiptasemi minni á meðan drengirnir (sem eru ekki lengur drengir heldur piltar) búa heima en frá og með deginum í dag á ég ekki börn, heldur uppkomna syni. Halda áfram að lesa
Meladrama
Ég hef áhyggjur af henni Önnu minni. Hún er ekki alveg með sjálfri sér þessa dagana enda ekki við því að búast. Ég hugsa að fáar konur kæmust í gegnum annan eins ástarþríhyrning án þess að fara yfir um. Halda áfram að lesa
Jæja
Ný viðskiptahugmynd
Í dag kom ungur maður inn í búð til mín, 10 eða 12 ára kotroskinn og keikur. Hann stakk að mér viðskiptahugmynd sem ekki hefur brugðið fyrir í mínum villtustu fantasíum.
-Þessi búð þyrfti að vera stærri, sagði aðdándinn ungi og ég samsinnti því og sagði honum að það kæmi vel til greina að færa út kvíarnar í fyllingu tímans ef ég fyndi hentugt húsnæði.
-Þetta sagðirðu nú líka þegar við komum að kaupa jólagjafir, svaraði hann einbeittur og horfði beint í augun á mér. Mér leið eins og væru fjögur ár síðan hann kom hingað með mömmu sinni upp úr miðjum desember og að ég hefði verið staðin að því að svíkja kosningaloforð. Ég tautaði eitthvað um að það tæki tíma að safna peningum og finna rétt húsnæði, mér til afsökunar en fékk þá viðskiptahugmynd aldarinnar á silfurfati.
-Ég veit sko nefnilega um hús sem þú getur fengið, sagði hann íbygginn.
-Nú, er það hér í nágrenninu? spurði ég.
-Það er svolítið langt frá. Veistu hvar IKEA var áður?
Jújú, ég vissi það svosem.
-Það hús er sko laust. Þú getur áreiðanlega fengið það, sagði minn með sannfæringu.
Og nú er ég auðvitað á fullu að skipuleggja. Ég hugsa að ég setji reykelsin í sófadeildina og alla 60 stokkana af tarotspilum í svefnherbergisálmuna. Krákuvængirnir geta bara verið í Boltalandi. Ég á hvort sem er ekki nema tvo. Ég fæ allavega nóg pláss til að bæta við smá fatnaði og bókum. Staðsetningin er líka brilliant. Ég meina, sjáiði ekki fyrir ykkur föstudagsinnkaupin. Rúmfatalagerinn; tvö viskustykki og fimm herðatré, Bónus; helgarsteik, Cheerios, appelsínusafi og fleira, Ríkið, ein kippa af bjór og ein hvítvínsflaska, Nornabúðin; ein girndarrún, nokkrir stokkar af spáspilum, barnakrem, einn pakki af brenninetlu, slatti af rjúpnalöppum, tvær skuldafælur og eitt hreindýrshorn … Allt það nauðsynlegasta á einum stað.
Úr Byrginu í Krossinn
Stundum á táknmál orðtaka og málshátta fáránlega vel við. Byrgið í sálrænum og trúarlegum skilningi brunnið til ösku en í Krossinum brennur eldur trúarinnar sem aldrei fyrr.