Þessi mynd var frumsýnd 6. október 2009. É’rí’enni.
Greinasafn fyrir merki: Limbó
Fårikål
Fårikål (eða kind í kįli) er hefðbundinn norskur réttur og á haustin koma vinnufélagar og klúbbar saman og borða þennan rétt og skemmta sér, þetta er víst ekki ólíkt íslensku þorrablóti og meðalaldur gesta 78 ár alveg eins og á Íslandi. Við sóttum slíka samkomu í gær, á vegum þrælaleigunnar sem starfrækir tilvonandi manninn minn og tengdaföður. Halda áfram að lesa
Þú ert ekki Bjartur?
Við stóðum við grænmetisborðið í lágvöruverðsverslun í Voldu þegar ókunnug kona vatt sér að mér. Hśn talaði íslensku og sagðist endilega vilja heilsa upp á ‘nornina’. Halda áfram að lesa
Þetta verður allt í lagi
Eva: Mig langar ekkert að búa í þessu landi!
Birta: Það er ekkert að þessu landi.
Eva: Ekkert að því? Það er 20. október og allt á kafi í snjó.
Birta: Jamm, og það er náttúrulega enginn snjór í Danmörku? Ef ég man rétt þá var allt á kafi þar í 6 mánuði samfleytt, síðasta vetur. Halda áfram að lesa
Flyt hingað líklega bráðum
Það er gott að eiga handlaginn mann. Ég er að vísu ekki til í að láta Bjart gera við tennurnar í mér en um daginn smíðaði hann tvíbreitt rúm úr afgangstimbri sem hann fékk að hirða í vinnunni. Það ískrar ekki í því og það stenst öll álagspróf. Rúmið mitt í Bovrup er mjótt og botninn í því svignar við 100 kg álag svo að því leyti er þægilegra fyrir okkur að vera í Voldu en Bovrup en fyrir utan það og náttúruna hér í kring, myndi ég frekar kjósa að búa nálægt Farmville. Halda áfram að lesa
Leira
Ég kastaði peningi og nú er ég hér. Í einhverskonar þorpsnefnu sem heitir Leira, innst í Jörundarfirði, á vesturströnd Noregs. Sit með tölvuna mína við borð í færanlegum gámi, með brennsluklósetti, eldunar-, og svefnaðstöðu fyrir Bjart og pabba hans. Hér halda þeir til á meðan þeir vinna, annars leigja þeir íbúð í Voldu en þangað er 50 mínútna akstur. Þetta er sennilega hundsrass alheimsins, öll verslun og þjónusta er sótt til Voldu og það er ekki einusinni netsamband hérna. Halda áfram að lesa