2016 bráðum búið. Hvað sjálfa mig varðar var það viðburðarsnautt í jákvæðri merkingu. Enginn sem stendur mér nærri dó (og ég ætla rétt að vona að þessi eini og hálfi dagur sem eftir er breyti ekki þeirri daumastöðu) ferðalög voru tóm sæla og afslöppun með engu frásagnarverðu, maðurinn minn hélt áfram að vera góður við mig, lögfræðin er ennþá skemmtileg og og Leitin að svarta víkingnum kom loksins út og seldist upp fyrir jól.

Ef ekkert óvænt verður til þess að breyta þeim áformum mínum, ætla ég að hefja árið 2017 á löngu og farsælu fríi frá fésinu. Er semsagt hvorki að plana hryðjuverk né sjálfsmorð þótt ég setji prófílinn í geymslu einhvern næstu daga. Skemmtið ykkur nú sem mest þið megið um áramótin og æ síðar. Glimmer, hjörtu og flugeldar og allt það.

Þorláksmessumaturinn hér var ekkert kæst óæti, heldur sítrónu- og saffranleginn þorskhnakki með smjörsteiktum möndlum og Nínískri trönuberjasölsu. Þetta var reyndar „slys“ því ég hélt að ég hefði verið að nota turmerik en kom í ljós að afghönsku leigjendurnir höfðu skilið eftir heilt kryddglas af saffrani. Bestu mistök sem ég hef gert lengi. Þetta var alveg ætt.

https://www.facebook.com/eva.hauksdottir.norn.is/posts/10154192699912963

Í gær stóð ég við búðarkassa og ætlaði að kaupa jólapappír en var með kort sem ég nota sjaldan og mundi ekki lykilnúmerið. Stelpa, eitthvað á bilinu 17-22ja ára, sem stóð fyrir aftan mig í röðinni, rétti mér peningaseðil. Ég þáði hann ekki, af því að þetta var ekkert mikilvægt, en þetta snart mig. Halda áfram að lesa →