Var búin að skrifa færslu sem var svo löðrandi í þakklæti og kærleika að hún hefði sómt sér prýðilega upplesin í mærðartón á Lindinni. Ég hafði nú sem betur fer rænu á því að eyða henni. Allar tilfinningar eiga rétt á sér en framsetningin má ekki vera þannig að maður æli yfir sitt eigið blogg.

Má samt til að koma því á framfæri að lukkan er með mér í liði og virðist ætla að yfirtaka jafnvel það svið tilveru minnar sem gegnum tíðina hefur valdið mér mestum sársauka.