Þessi málflutningur er með ólíkindum.
Konur í fangelsum hljóta að vera verr staddar en karlar í fangelsum, vegna þess að þær koma síðar inn! Halló! Konur fara ekki illa út úr lífinu vegna þess að þær komist upp með afbrot án þess að vera refsað. Þetta er að öllum líkindum öfugt samband. Þær koma inn í fangelsi, vegna þess að þær eru svo illa á sig komnar að jafnvel feðraveldinu, sem annars reynir nú pínulítið að vernda konur, ofbýður framferði þeirra. Ekkert bendir til að þær hinar sömu konur hefðu snúið af þessari braut þótt þeim hefði verið refsað fyrr og ef sama hlutfall afbrotakarla og afbrotakvenna fengi á sig refsidóma, þá væri sennilega ekkert lægra hlutfall karlkyns fanga illa á sig komnir.
Ekkert, nákvæmlega ekkert bendir til þess að fangavist sé mannbætandi og sennilega veit Helga Vala það vel. Tilgangurinn með svona málflutningi er fyrst og fremst sá að styrkja þá fáránlegu hugmynd að allar venjur samfélagsins séu konum í óhag. Að lífið sé konum alltaf erfiðara en körlum. Hugmyndin er þessi: Jafnvel þegar mismunin er konum í hag, er það óréttlátt gagnvart þeim. Konan er alltaf þolandinn allsstaðar.
Meðalkonan nýtur nú þegar þeirra frábæru réttinda að þurfa ekki að eyða nema um 30 klst á viku í samskipt við börnin sín og vera álitin afæta og undirlægja ef hún nýtir sér tekjur mannsins síns til að ala börnin sín upp sjálf. Vonandi uppræta feministar líka þetta óréttlæti sem viðgengst gagnvart kynsystrum þeirra í réttarkerfinu. Vonandi munu þær sjá til þess að sem flestar konur verði, eins og Helga Vala orðar það ‘teknar alvarlega sem glæpamenn’ (enda er það náttúrulega í þeim tilgangi sem fólk gerist burðardýr) og njóti þeirrar dásamlegu betrunarvistar sem íslenska fangelsismálakerfið býður forréttindakörlum.
