Ef á annað borð er hægt að hugsa sér fánýtari dægradvöl en ljóðagerð, þá eru ljóðaþýðingar það fyrsta sem mér kemur í hug. Og að velja í þokkabót meira en 200 ára gamlan kveðskap við tónlist sem fáir geta sungið, það er náttúrulega bilun.  Á hinn bóginn er skynsemi ofmetin. Og Bellman yndi. Sem ég elska þar til ég fer að reyna að þýða hann, þá hata ég hann í smástund. Elska hann svo aftur.

Hér fyrir neðan er þýðing mín á Glimmande nymf. Neðst í færslunni er lagið í flutningi hins stórkostlega Freds Åkerström.

Litfríða mær, leiftrandi auga
þitt lofnarblóm grær, við tírunnar bauga.
Þar, bak við sparlök blá
sem bólstraskýin há
er breidd þín hvíta rekkjuvoð.
Brátt skal blóta svefnsins goð.

Hurðin er læst, hangir á nagla
hárkolla glæst, með fléttuðu tagli.
Nátthúfan fast er hnýtt
hún felur hárið sítt.
Og út er brunnið kertið hvítt.
Sofna vært við sönglag þýtt.

Miðóttan blá. Bíbí og blaka,
bókfinkan smá, hætt er að kvaka.
Sólin er hnigin,
hnaukar upp skýin.
Þagnar foldin; friðarstund.
Freyju vil ég halda á fund.

Öskrandi gnýr, úrhelli og þundur
eldingin sker hvolfið í sundur.
En purpura hjúpuð
í himnanna djúpi,
er ljósbraut gylltu og grænu rennd.
Jörð var ár af Jöfri kennd.

Sofna þú dís, við draumanna gígju.
Dýrðleg uns rís, sólin að nýju.
Og hálsinn þú reigir
og hendurnar teygir
að vatnskrús minni og vinarhönd.
Vígð eru okkar ástarbönd.

Dauða ertu nær! Drottinn, hún bærist;
í dauðanum tær lífsorkan hrærist.
Vart bifast hjartað hljótt,
samt blundar augað rótt.
Gígjan þagnar, góða nótt!
Gígjan þegir, góða nótt!

Glimmande nymf hefst á mínútu 05:54.