Í dag var lítill drengur jarðsunginn í Álaborg. Hann hét Rasmus og lét lífið þann 16. desember sl. Hann var fjögurra ára. Foreldrar hans höfðu staðið í umgengnisdeilu. Pabbinn á sér fortíð, hefur setið inni vegna afbrota sem hann framdi áður en drengurinn fæddist, og móðirin taldi hann vanhæfan til að umgangast börn. Dómstólar voru ekki sammála og höfðu þann 12. desember úrskurðað honum eðililega umgengni. Umgengnisúrskurðurinn kvað m.a. á um að barnið skyldi vera hjá föður sínum yfir jólin.
Carsten, faðir drengsins, taldi víst að það væri eitthvað mikið að hjá barnsmóður hans og mánudaginn 16. desember sendi hann félagsmálayfirvöldum tölvupóst og bað þau að grípa inn í. Bréfið endar á orðunum;
…der sker noget forrygende galt, hvis ikke I hjælper.
Carsten reyndist sannspár. Líklega hefði Rasmus litli orðið eldri en fjögurra ára ef hann hefði verið hjá þessum ómögulega pabba sínum þann 16. desember. En hann var hjá mömmunni. Og mamma hans tók hann í fangið og kyrkti hann til bana. Carsten vissi ekki, þegar hann skrifaði bréfið, að sonur hans hafði þá þegar verið látinn í tvo klukkutíma. Konan gaf sig fram morguninn eftir.
Carsten, hinn forræðislausi faðir Rasmusar, vildi að drengurinn yrði jarðsettur í Kaupmannahöfn þar sem hann býr en mamman var ósammála. Og þar sem hún hafði forræðið var hún einráð um það hvað yrði gert við líkið. Carsten skaut málinu til viðeigandi dómstóls en tapaði því og niðurstaðan er ekki áfrýjanleg. Morðingi Rasmusar litla var því einráður um það hvar og hvernig drengurinn yrði borinn til grafar. Þegar dómurinn féll hafði lögmaður hennar á orði að það væri henni ofurlítil huggun í sorginni.
Það var mamma morðingi sem með aðstoð fjölskyldu sinnar skipulagði jarðarförina. Það var hún sem ákvað að jarðneskar leifar barnsins yrðu grafnar í Álaborg. Það var hún sem tók ákvörðun um bálför. Það var hún sem ákvað frá hvaða kirkju drengurinn yrði jarðsunginn, það var hún sem valdi kistubera og það var hún sem valdi tónlistina. Carsten hafði ekkert um það að segja en systir barnsmóður hans sýndi honum þó þau manneskjulegheit að hringja í hann og spyrja hann álits á þeim sálmum sem móðurfjölskyldan hefði valið. Honum stóð einnig til boða að fá í sinn hlut helminginn af ösku barnsins en honum fannst ekki viðeigandi að skipta jarðneskum leifum sonar síns í tvennt.
Eftir að þetta allt var skeð ákvað mamma morðingi svo að mæta ekki í jarðarförina. Það var henni víst of þungbært.
Svona er nú feðraveldið í ríki Dana í dag. Í Úganda hafa konur ekki foreldrarétt og ekki heldur erfðarétt eftir maka sinn. Ef karlinn deyr kemur fjölskylda hans, tekur börnin og eignirnar ef einhverjar eru og hendir konunni út á götu. Í Danmörku búa konur við pínulítið betri kjör. Ekki jafnrétti samt heldur bara aðeins skárri aðstæður. Þar heldur móðir forræðinu eftir að hafa myrt barnið og faðirinn fær ekkert að hafa um greftrunina að segja. Feðraveldi í báðum tilvikum. Bara bitamunur en ekki fjár.
Uppfært: Hér eru myndir frá útför drengins sem fór fram í Álaborg í dag án þáttöku móðurinnar sem hafði skipulagt hana.
Hér eru nokkrir tenglar á fréttir af málinu. Í hverri frétt eru fleiri tenglar
http://www.mx.dk/nyheder/danmark/story/20611329
http://www.mx.dk/nyheder/danmark/story/16499961
http://www.bt.dk/krimi/hun-kvalte-4-aarige-rasmus-mor-kommer-ikke-med-til-begravelse
http://ekstrabladet.dk/112/article2182819.ece
http://ekstrabladet.dk/112/article2181532.ece