Enn hefur enginn tekið að sér að reikna út þær gífurlegu fjárhæðir sem myndu sparast með þeim húsráðum sem ég lagði til í fyrri grein minni; Leiðir til lausna. Ætli ég verði ekki að fá hagfræðing í verkið. Kannski Geir geti reiknað þetta?

Með því að svelta hagkerfið, með fjöldaverkföllum ríkisstarfsmanna og þeirra sem vinna hjá verstu auðvaldspungunum og með því að standa í löngum röðum til að skila inn lyklum að íbúðum okkar og fyrirtækjum, yrði eflaust fljótlegt að koma ríkisstjórninni frá, því hún myndi aldrei fallast á þær tillögur sem ég hef sett fram. Frekar vill hún ‘hagræða’ í heilbrigðiskerfinu, menntakerfinu og félagsþjónustunni og seilast í vasa verkamannsins, menntakonunnar, öryrkjans, listamannsins, eldri borgarans, einyrkjans, ófædda barnsins og einstæðu mömmunnar.

Út með köttinn, segi ég. Norska skógarköttinn sem liggur malandi í fangi Davíðs. Út með jólaköttinn sem leggst á fátæka fólkið. Hann er að vísu ekki búinn að éta besta kústinn minn ennþá en hann stefnir á það, horngrýtis hlandfressið.

Og hvað svo? Þegar kattarkvikindið er farið, hvað þá? Það virðist helst standa í fólki að vita ekki almennilega hvað á að gera þegar kötturinn er farinn. Rétt eins og hann hafi einhverjar lausnir! En jæja þá, fyrst þið spyrjið skal Eva frænka segja ykkur hvað svo.

Fyrst af öllu tilkynnum við vinum okkar Bretum að við ætlum ekki að bera skaðann af icesave reikningunum. Enginn hafði leyfi til þess að gefa veð í tekjum mínum og barnanna minna um ókomin ár. Við höfnum líka láni frá Alþjóða gjaldeyrissjóðnum, hann er úlfur í sauðargæru og engin von til að við förum vel út úr viðskiptum við hann. Ef þessar aðgerðir hafa þær afleiðingar að vinaþjóðir okkar snúi við okkur bakinu, þá sýnum við þeim fingurinn.

Og jú, við getum það bara víst. Það er nefnilega ekkert til sem heitir vinátta milli þjóða. Milli þjóða ríkja aðeins hagsmunatengsl, ekki vinátta. Ef þjóð snýr við okkur baki þá er það ekki persónuleg höfnun, aðeins yfirlýsing um að viðkomandi ríkisstjórn fíli ekki ákvarðanir okkar í fjármálum. Þær hafa fullan rétt til þess og við erum sjálfstæð þjóð og höfum fullan rétt til að taka okkar ákvarðanir án fulltingis annarra.

Og jújú, við getum vel framfleytt okkur án lána. Við getum kallað það að fara aftur í tímann en sannleikurinn er sá að við vorum aldrei neitt rosalega rík. Það var blekking. Við vorum kannski í svipaðri stöðu og 1980 og það er nú ekkert svo voðalega sorglegt. Við getum komist af án frekari skuldsetninga, við þurfum bara að hætta þessu neyslusukki sem hefur viðgengist hér og byggja upp nýtt hagkerfi, á virkri þáttöku almennings, gegnsæi, hófsemi og heiðarleika í stað valdhroka, leynimakks, neyslubrjálsemi og spillingar.

Ég endurtek, við getum komist af þótt aðrar þjóðir snúi baki við okkur. Við getum lifað af víðtækt viðskiptabann ef einhver hefur smekk fyrir að beita því. Við þurfum ekki á öllum þessum innflutningi að halda. Ef aðrar þjóðir vilja ekki selja okkur epli, þá bara étum við rófur og hananú.

Við stefnum á að verða sjálfbær

-Við getum framleitt allan þann mat sem við þurfum sjálf. Einnig hreinlætisvörur og aðrar helstu nauðsynjar.
-Við höfum næga orku, hita og vatn.
-Nóg húsnæði er til í landinu fyrir okkur öll og ófædd barnabörn líka.
-Við þurfum heldur ekki meira dót og drasl. Við slítum fötunum okkar og gerum jafnvel við þau. Við gerum við gömul tæki og húsgögn í stað þess að henda þeim. Við notum bókasöfnin okkar.
-Við göngum ekki af göflunum þótt sé útsala í BT og tökum ekki jólalán hjá drullusokkafyrirtækjum. Það skaðar börnin okkar ekkert þótt þau fái ekki fleiri jólagjafir en svo að þau geti lagt þær allar á minnið.
-Við hættum að leigja sal og skemmtikrafta þótt krakki verði 7 ára. Bjóðum frekar upp á súkkulaðiköku heima og látum bönrin um að skemmta sér sjálf. Þau eru í alvöru talað ekkert of heimsk til þess.
-Við losum okkur við fjallajeppann, hættum alfarið að henda peningum í tilgangslausa bíltúra og losum okkur við hvunndagsbílinn líka ef við mögulega getum verið án hans.
-Ef við lendum í vandræðum með að fá aðra til að selja olíu, þá myndum við bandalag við eitthvert arabaríkjanna. Látum einhverja kolbrjálaða hryðjuverkamenn (eru þeir það ekki allir?) fá fundaaðstöðu á Miðnessheiðinni í skiptum fyrir olíu.
-Ef Evrópuþjóðir halda áfram að ybba gogg, þá förum við út í stórfellda amfetamínframleiðslu. Framleiðslan yrði eingöngu seld gegn erlendri mynt og trúið mér, útflutningur mun eiga sér stað án þess að við þurfum að hafa fyrir því að gera neina viðskiptasamninga.

Við hjálpumst að

-Sá sem á slátur gefur systur sinni nokkra keppi. Kannski fær hann kartöflur hjá henni í næstu viku.
-Afi gætir barnabarna.
-Unglingurinn skúrar eldhússgólfið hjá ömmu.
-Sá sem á bíl býður stráknum í næsta húsi far í skólann.
-Sá sem kann að gera við tæki býður aðstoð þegar þvottavél nágrannanna bilar.
-Kaupmaðurinn gefur þeim sem eru illa staddir afslátt.

Við látum atvinnuleysi ekki viðgangast
Það er hverju samfélagi hættulegt ef fjöldi fólks upplifir sig sem gagnslaust og fær borgað fyrir að sitja heima í þunglyndi. Það er hægt að skapa næga vinnu og mér er nokk sama þótt það kosti ríkið útgjöld. Atvinnuleysistryggingasjóður er engan veginn í stakk búinn til að takast á við 30% atvinnuleysi svo ríkið myndi sitja uppi með fjölda atvinnulausra fyrr eða síðar hvort sem er. Örfá dæmi:

-Það væri fengur að fá fólk til að hafa ofan af fyrir börnum, föngum, sjúkum og öldruðum. Og kostar ekkert fram yfir launin sem kæmu í stað atvinnuleysisbóta.
-Því fylgdi heldur ekki mikill aukakostnaður að stofna fínasta veitingahús þar sem matur sem ekki selst á síðasta söludegi væri matreiddur handa hverjum þeim sem eta vill fyrir lægra verð en kostar að elda sjálfur. Það væri nú bara gott mál að fara fínt út að borða með þjónustu og öllu fyrir 300 kall. Húsnæði yrði ekkert vandamál. Naustið hefur t.d. staðið autt í marga mánuði og var búið að standa autt á annað ár þegar því var breytt í kínverskan stað með ærnum tilkostnaði. Ríkið gæti nú bara sem best tekið sér afnotarétt af þessu húsi, enda greinilegt að eigandinn hefur enga þörf fyrir það.
-Ríkið gæti borgað áhugaverðum bloggurum fyrir að uppfæra síðurnar sínar daglega. Ég myndi allavega frekar vilja fá borgað fyrir að blogga en að þiggja aumingjabætur.
-Setjum smáaura í ruslatunnur og ráðum fólk til að sækja flokkaða sorpið svo þeir sem hafa losað sig við bílinn, gefist ekki upp á því að flokka sorp.

Reikni nú einhver út hvað almenn hófsemi og hjálpsemi myndi spara okkur mikið árlega. Einnig hvað sparast með því að sjá því fólki fyrir verðugum verkefnum sem að öðrum kosti mun sökkva í þunglyndi og óreglu.