Haustskógarhárið þitt
hefur fellt lauffreknur
á axlir þínar.

Enn lifa bláberjaaugu mín
í lyngmóaaugunum þínum.

Þó finn ég kvíðann nauða
í nöktum greinum
og bý mig undir næturfrost
þegar ég heyri
vængjaþytinn
í hjarta þér.