Myndin er af Wikipediu og sýnir tyrkneska hermenn í „Ólívuviðaraðgerðinni“. Ólívuviðurinn er friðartákn.

Það versta er að vita ekki hvort ég á frekar að óska þess að sonur minn hafi komist af eða farist. Í fyrradag vonaði ég að hann væri ekki hjá Tyrkjum heldur hefði komist af og væri hjá Kúrdum. Líkurnar á því eru afskaplega litlar og ég segi ekki að ég hafi verið bjartsýn en möguleikinn var þó huggun. Eftir atburði gærdagsins er sá veiki möguleiki hreint ekki þægileg tilhugsun. Í gær féll fjöldi óbreyttra borgara í loftárásum Tyrkja og síðar gengu Jihadistar um göturnar og slátruðu fólki með sveðjum.

Við sem stöndum Hauki næst erum örvæntingarfull. Við óttumst um afdrif hans og finnst óbærilegt að geta ekki farið á staðinn til að leita. En Haukur valdi þó að minnsta kosti sjálfur að stofna sér í hættu. Milljónir óbreyttra borgara í Rojava hafa ekkert val. Og þótt við sveiflumst á milli ótta og sorgar er vanlíðan okkar smáræði í samanburði við kvalræði þeirra Kúrda sem vegna framgöngu „bandamanna“ okkar í Nató hafa misst heimili sín og lifibrauð, sjálfir í nagandi óvissu um afdrif sinna nánustu og eru kannski stórslasaðir sjálfir. Sumir örkumlaðir til lífstíðar og aðstandendur ýmist fallnir eða flúnir.

https://twitter.com/VIPpdk/status/975419330786660353

Þetta er Afrín í dag. Langflestir þeirra sem þjást þar núna eru venjulegir borgarar sem eiga enga sök á ástandinu, hafa búið við kerfisbundnar ofsóknir frá fæðingu og stríðsógn árum saman. Það sama á við um Aleppo. Það sama á við um Austur Ghouta. Enn hef ég ekki séð einn einasta íslenskan stjórnmálamann fordæma aðgerðir stuðningsmanna Assads í Rojava opinberlega. Enn hef ég ekki séð neinn þeirra fordæma innrás Tyrkja í Afrín opinberlega í krafti stöðu sinnar eða beita áhrifum sínum á nokkurn hátt gegn þeim hryllingi sem þar á sér stað. Margir stjórnmálamenn hafa sent mér samúðarkveðju og mér skilst að nokkrir hafi mætt á samstöðufundinn með Afrín  þann 17. mars en það er allt og sumt. Utanríkisráðherra sagði sjálfur upp í opið geðið á mér að innrás Tyrkja í Afrín kæmi Nató ekkert við. Á sama tíma og hann sýnir algert áhugaleysi á ástandinu í Afrín er hann dag eftir dag í fjölmiðlum að tjá sig um meinta manndrápstilraun Rússa í Bretlandi sem hann getur ekki vitað neitt um.

Í dag er 15 ára afmæli innrásarinnar í Írak. Sem Íslendingar studdu. „Ekki í mínu nafni“ segja margir. Jú, í þínu nafni. Og mínu. Því þótt tveir drulluhalar hafi tekið þá ákvörðun að skrá okkur í árásarstríð gegn fólki sem við áttum ekkert sökótt við, þá létum við það viðgangast. Við settum þá ekki af. Við lögðum ekki niður störf. Við hættum ekki að borga af lánunum okkar. Við hættum ekki að kaupa drasl. Við gerðum ekkert til að lama hjól atvinnulífsins eða nokkuð annað sem hefði getað komið þeim alvarlega úr jafnvægi. Við erum samsek. Við höfum Írak á samviskunni. Við getum heldur ekki þvegið hendur okkar af ofsóknum gegn Kúrdum. Við erum samsek á meðan við tökum ekki afstöðu.

Einn Íslendingur hefur tekið skýra afstöðu með Kúrdum í Rojava. Sá maður er Haukur Hilmarsson. Ekki forsætisráðherra Íslands. Ekki utanríkisráðherra Íslands. Ekki formaður neins stjórnmálaflokks. Meira að segja Píratar eru sömu hryggleysingjarnir og Vinstri Græn.

Ég er ekki að biðja ykkur að fara til Rojava að berjast gegn Isis. Ég er ekki að biðja ykkur að reyna að beita riffli gegn loftsprengjum. Ég ætlast ekki til þess af nokkrum manni að hann sýni raunverulegt hugrekki. En þið, þingmenn, flokksleiðtogar og annað áhrifafólk sem horfir þegjandi upp á þær þjóðernishreinsanir sem eiga sér stað í Rojava, það er eitthvað alvarlegra en hugleysi sem hrjáir ykkur. Þið hafið ekkert að óttast. Tyrkir eru ekki að koma til Íslands til þess að varpa á ykkur sprengjum og láta Isis-liða hálshöggva ykkur. Ég efast ekki um að þið séuð upp til hópa gungur og aumingjar en það skýrir ekki þetta skeytingarleysi, þessa ærandi þögn. Ástæðan fyrir því að þið gerið ekkert róttækara en að rölta í miðbæinn og hlusta á ræður – ef þá einu sinni það – er einfaldlega sú að ykkur er sama.

Ef ykkur er ekki sama, andskotist þá að minnsta kosti til þess að fordæma árásir Tyrkja á íbúa Rojava. Ekki bara á Facebook heldur í krafti stöðu ykkar. Lufsist til þess að láta Erdoğan heyra það. Ef þið gerið það ekki, þá hafið þið afhjúpað ykkur sem samskonar skítseiði og Halldór Ásgrímsson og Davíð Oddsson.